REVIEWS

"...Lauriers aussi pour Marcel Beekman, non francophone, mais suffisamment acclimaté à notre répertoire - Platée à l'Opéra Comique la saison passée, c'était lui - pour offrir au Cabaretier un caractère bien trempé..." / "...Ook de kleine rollen waren meer dan voortreffelijk bezet. In de herbergiersscène stal Marcel Beekman met zijn onweerstaanbare optreden als Le Cabaretier de show..." / "...De Nederlandse tenor Marcel Beekman schittert in zijn rol als herbergier..."
Emmanuel Dupuy [Diapason], Basia Jaworski [operamagazine.nl] en Thea Derks [Cultuurpers] over Benvenuto Cellini, Amsterdam, mei 2015

"...C'est la version orchestrée par Hans Zender en 1993 qui accompagne le voyageur, sous les traits et la voix du ténor néerlandais Marcel Beekman. On le connaissait dans un répertoire baroque pour sa magnifique Platée à l'Opéra Comique l'an dernier et c'est avec plaisir qu'on l'a retrouvé sous une apparence masculine - qui lui sied finalement davantage...On restera sous le charme, jusqu'à la fatale rencontre avec le vielleux, de cette voix claire et sonore qui lance les mots du désespoir un à un comme autant de pétales de marguerite dont le décompte se termine toujours mal..." / "...Il tenore Marcel Beekman assicura la componente schubertiana della serata. Con una voce pura e chiara, una dizione perfetta, e un pizzico d'ironia, interpreta i lieder con una sobrietà quasi raggelante, che si sposa assai bene alla partitura di Zender.
Brevi estratti di testi letti in francese, quanto dall'una quanto dall'altro riprendendo spesso a vicenda le rispettive parti, costituiscono un ponte fra i due mondi.
Così emerge, poco a poco, l'immagine di una coppia infranta che intraprende questo Viaggio d'Inverno, e per la prima volta lei, la fanciulla, la fidanzata infedele di Wilhelm Müller, ha voce in capitolo.
Così emerge un'opera nuova, originale, emozionante. Quando l'ultimo verso dell'ultimo Lied, Der Leiermann, è detto, quando l'orchestra quasi tace, qualche accordo in pianissimo chiude il cammino, allora Marthe Vassallo riprende l'ultimo verso del suo ultimo canto, e Marcel Beekman la raggiunge con la ripresa della conclusione del Leiermann – e e tutto è detto e il cerchio è chiuso. Una lacrima schubertiana appare furtiva.
Grazie per questa serata straordinaria..."
Juliette Guibert [classicagenda.fr], Suzanne Daumann [L'Ape Musicale] over Winterreise [Schubert/Zender/Lory], Rennes, april 2015

"...Immer schon scharte Christie sehr spezielle Solisten um sich. Marcel Beekman - in der Wiener "Platée" eine schreiend komische, die britische Sketch-Show "Little Britain" zitierende Sumpfnympfe - profiliert sich in den Rollen des Maître de musique und Maître de chant vollends als einer der besten Singkomiker der Opernbühne. Indem er seinen Tenor steift und härtet, bis dieser fast "bricht", wird Beekman vokal zur Nase - und ähnelt dabei nicht wenig dem österreichischen Großkomiker [und häufigen Hans Moser-Partner] Richard Eybner..."
Kai Luehrs-Kaiser [Opernwelt] over Les F\u9CE5s V\u8B69tiennes, Parijs, [productie januari] maart 2015

"..Cappella Amsterdam en het Orkest van de Achttiende Eeuw werken in de passietijd al geruime tijd samen, maar voerden nooit eerder déze passie uit - de betreurde chef Frans Brüggen had een voorkeur voor de Johannes...Invaller Marcel Beekman excelleerde in de tenoraria's..." / "...Bij het plaatsen van de solisten maakte Reuss keuzes die ongetwijfeld historisch verantwoord, maar in de akoestiek van deze kerk ongelukkig zijn...Voor de tenor Marcel Beekman maakt het niet uit waar hij staat. Met veel gevoel voor drama zingt hij zijn aria's..." / "...De tenor Marcel Beekman is de meest expressieve van het stel, al priemt zijn altijd wat pralende stem er wel ver bovenuit..."
Joep Stapel [NRC Handelsblad], Fokke-Jan Dijkstra [Stentor] en Thiemo Wind [Telegraaf] over Matth\u3D33 Passion-tour, maart 2015

"...En dan de Evangelist van Marcel Beekman. Mooi lyrisch, maar wel met een intensiteit van een wel zeer betrokken verteller. Het spatte er vanaf. Razend knap, die virtuoze vertolking van Bachs dalende passage op het woord 'weinet', maar naar mijn smaak wel wat overdreven..."
Rudolf Nammensma [Leeuwarder Courant] over Johannes Passion, Leeuwarden, maart 2015

"...Janácek werd gevolgd door de Cantate van Stravinsky, een werk dat wonderschone dwarsheid paart aan een middeleeuwse sereniteit. Tenor Marcel Beekman en sopraan Judith Petra leverden fraaie vertolkingen van de solopartijen..."
Frits van der Waa [Volkskrant] over Cantate Stravinsky, Utrecht, maart 2015

"...Marcel Beekman vormde een klasse apart. Deze tenor is van meer markten thuis, maar wie hem niet in andere partijen heeft gehoord of gezien zou gezien zijn strakke, heldere bijdrage kunnen denken dat Bach zijn specialiteit is..."
Rudolf Nammensma [Leeuwarder Courant] over Hohe Messe, Bolsward, februari 2015

"...Sólidos todos los cantantes masculinos, pero hay que destacar en particular el formidable tenor característico Beekman, especializado en maestros de música, tanto en 'El Baile' como, sobre todo, en 'La Ópera'..." / "...Marcel Beekman, excellent ténor de caractère, compose un savoureux Maître de musique..."/ "...La distribution s'avère extrêmement homogène, fait rare et très plaisant...Marcel Beekman, Marc Mauillon, François Lis, Cyril Auvity, Reinoud van Mechelen pour les hommes; les voix sont non seulement placées et timbrées mais surtout débordantes d'expressivité..." / "...On tire son chapeau à Marcel Beekman, nettement plus amusant en Maître de musique ou en vieux chanteur libidineux qu'il ne l'était l'année dernière en Platée..." / "...Onze solistes pour vingt-trois personnages: il faudrait les citer tous...On soulignera les ressources de virtuosité burlesque [y compris vocalement] d'un Marcel Beekman [récemment Platée sur la scène de l'Opéra Comique]..." / "...La jeune distribution confirme le formidable vivier créé par Christie et élevé dans le culte du style français: tous seraient à citer...sans parler du chanté-parlé très caractéristique de Marc Mauillon et Marcel Beekman..." / "...Trio d'atout enfin: un poète (Reinoud van Mechelen), un protée (Cyril Auvity), un as de la pointe sèche (Marcel Beekman)..." / "...Marcel Beekman est une force de la nature dans son jeu d’acteur, mais sa musique touche parfois le grotesque..."
Jorge Binaghi [Mundo Clasico], Bernard Schreuders [Forum Op\u8C61], Julie Jozwiak [Bachtrack], Fr\u8969ric Norac [musicologie.org], Chantal Cazaux [Avant Sc\u7B65 Op\u8C61], Christian Merlin [Figaro], Jean-Philippe Grosperrin [Diapason] en Sabino Pena Arcia [classiquenews.com] over Les F\u9CE5s V\u8B69tiennes, Op\u8C61 Comique, januari/februari 2015

"...La sensation vocale de la soirée a été Marcel Beekman, finement focalisé, capable de murmures qui fendent l'espace. Il lui reste encore à travailler sur le style (recyclant des effets peu élégants qu'on ne peut guère utiliser en dehors de Platée…), mais vocalement, cela montre combien il y a à gagner à chercher les espaces avant de l'appareil phonatoire… Et, au passage, cela démontrait toute la qualité acoustique de la salle pour des voix bien projetées..."
David Le Marrec [operacritiques.free.free/Carnets sur sol] over Te Deum Charpentier/Les Indes Galantes Rameau, Philharmonie de Paris, januari 2015

"...De beklemmende muziek van de hel maakt op de louteringsberg plaats voor jazzy, haast Bernsteinachtige tonen, referenties aan andere muziekstukken en Italiaanse volkszang, gezongen door een glasheldere, stralende Marcel Beekman..."
Hein van Eekert [Klassieke Zaken] over CD/DVD La Commedia - Louis Andriessen, zomer 2014

"...Marcel Beekman, who earlier this month stole the show as the chef in Padding's Laika, lets his voice outperform the others. His vocal acrobatics for a variety of characters in Oid\uCBEFus impress greatly. It seems his breath can go on endlessly, only to be cut off by Tsoupaki's serial explosions..."
David Pinedo [Bachtrack] over Oid\uCBEFus, Holland Festival, juli 2014

REVIEW QUOTES ON OIDIPOUS [Calliope Tsoupaki], Holland Festival Amsterdam, June 2014

"....Oidipous raakt vol in het hart...De premiere op zaterdag was een gebeurtenis, niet alleen door het aandeel van Van Veldhoven en de zijnen, maar zeker ook door de drie vocalisten die alle personages vertolkten, alsook het becommentarierende koor. De geweldige tenor Marcel Beekman zong tranentrekkend mooi strakke tonen en had unieke kleuren in zijn falsetregister..."
[Erik Voermans - Het Parool]

"...In een bomvol Muziekgebouw aan 't IJ beleefde Oidipous, de nieuwe creatie van de Griekse componiste Calliope Tsoupaki, op zaterdag 28 juni een voortreffelijke wereldpremiere. Samen met librettist Edzard Mik creeerde Tsoupaki een perfecte eenheid tussen tekst en muziek...Marcel Beekman kan niet genoeg geprezen worden. Dat hij zowat een alleskunner is in het tenorale vak, dat wisten wij al [of hoorden wij te weten]. Zijn stem lijkt geen grenzen te kennen en klinkt soms esotherisch hoog, maar dan wel met behoud van een spectrum aan kleuren. Hij voelt de muziek niet alleen aan, hij lijkt er soms wezenlijk mee verbonden. Geen wonder dat hij de geliefde tenor is van Tsoupaki en dat zij haar werken componeert met zijn stem in haar hoofd..."
[Basia Jaworski - Operamagazine]

"...Bovenal is de muziek van Oidipous ononderbroken van een adembenemende, zij het soms over grote lengte uitgesponnen schoonheid. Dat is natuurlijk allereerst het werk van de drie vocalisten, sopraan Nora Fischer, tenor Marcel Beekman en bas Harry van der Kamp, die niet alleen hun vocalises en oud-Griekse teksten overtuigend over het voetlicht brengen, maar ook alle drie beschikken over een geduchte maar natuurlijke theatrale uitstraling..."
[Frits van der Waa - Volkskrant]

REVIEW QUOTES ON LAIKA [Martijn Padding] - De Nationale Opera/Holland Festival Amsterdam, June 2014

"...Sterkste troef is de cast, met de beste Nederlandse zangers...Treffend: tenor Marcel Beekman als de geile tv-kok Ricardo. Met plastisch genot citroenen duwend uit een lillend kippenkadaver demonstreert hij hoe komisch talent zichtbaar is in de kleinste details..."
[Mischa Spel - NRC Handelsblad]

"...In Laika hoort u een volledig Nederlandse cast de sterren van de hemel zingen...IJzersterk is ook tenor Marcel Beekman als de ranzige tv-kok Ricardo. Padding en Thomas laten Beekman geschiedenis schrijven met zijn openingsaria die begint met lange fiorituren op het woord 'mayonaise'...
[Erik Voermans - Het Parool]

"...Thus Padding musically illustrates how strongly his hero is torn between the longing for his private, inner self and the character he pretends to be in the public eye. In continuous competition with TV chef Ricardo [the hilariously funny tenor Marcel Beekman] he emits randy yells...
[Thea Derks - Bachtrack]

"...Marcel Beekman was een perfecte, ranzige tv-kok die aasde op Robberts baan. Na zijn minimale inbreng in De Speler was het goed deze uitstekende tenor weer eens in een volwassen rol aan het werk te zien...
[Peter Franken - Operamagazine]

REVIEW QUOTE ON PLATÉE, Lincoln Center New York, April 2014

"...Rameau fills out the character with such beguiling and ingenious music that Platée a role for high tenor, becomes a grand and, finally, heartbreaking heroine.This performance had an unforgettable Platée in the Dutch tenor Marcel Beekman, who, in costume from the playful Carsen production, looked like a lusty, busty, good-hearted suburbanite with bad taste. With piled-up reddish hair, he wore a sleeveless loosefitting peach dress, gaudy jewelry and sequined high heels. In moments of anxiety, Mr. Beekman dipped into the husky lower
range of his voice. But he also lifted high phrases with tender lyricism when Plat\u88E0was praised in mock-choral anthems...It's too bad this was a one-time-only event. Lincoln Center could have run Platée for a week..."
[Anthony Tommasini - The New York Times]

PERFECTE PLAT\u0205 UIT DE POLDER
pagina 1
pagina 2
[Peter van der Lint, Trouw]

REVIEW QUOTES ON PLAT\u0205, Op\u8C61 Comique Paris, March 2014

"...Marcel Beekman interpr\u7CE5 une Plat\u88E0femme forte...Elle se jette au milieu des choses comme on se jette \uFFFD'eau, d'un seul coup, comme elle est, comme une bombe. Et c'est l'explosion de cette bombe que va nous montrer Marcel Beekman tout au long de la pi\u78A5, avec son art grotesque v\u8C69table, son art magnifique de finesse, de noblesse, de vraie tendresse...Et voil\uFFFDertainement le motif de l'interpr\u8CE1tion du Plat\u88E0de Carsen, de la Plat\u88E0de Beekman: \uFFFDravers un homme, choisi pour figurer une femme laide, faire appara\uDCF2e la figure ind\u8B69able d'une vraie belle femme..."
[C\u8AE9ne Minard - Lib\u8C61tion]

"...On admire sans r\u8CA5rve la na\uE824e disgracieuse du t\u8B6Fr n\u8932landais Marcel Beekman, terriblement attachante et \u8B2Fuvante. Que dire, sinon qu’il incarne \uFFFDerveille cette femme \uFFFDa na\uED65t\u77E4\u8CA1rmante, ridicule \uFFFD force \uFFFDorce d’aveuglement ? Le chanteur offre une saisissante performance de com\u88E9en, o\uFFFDn se prend \uFFFDublier que c’est un homme qui incarne une figure f\u8B29nine, tant l’identification grandit durant la repr\u8CA5ntation \uFFFDel point qu’elle en devient \u8D69dente. Clair et sonore, son instrument \uFFFDa couleur tr\u7C60 personnelle para\uDCA0tout destin\u7860 cet emploi, permettant mille nuances, utilisant tous ses registres et servant un fran\u6829s digne d’\u8AEFges. L’\u8B2Ftion affleure sans cesse derri\u7C65 l’humour, et la sc\u7B65 finale cit\u88E0plus haut, interpr\u8D69e \uFFFDleur de peau, reste le point culminant de la soir\u88EC la promise bafou\u88E0apparaissant poignante dans son d\u8CA5spoir..."
[Nicolas Grienenberger - Classiquenews]

"...C'est le r\uDB6E\uDCE0de Plat\u88E0qui est trait\u77E1vec l'ambiguit\u77ECa plus riche et la plus troublante. On ne voit gu\u7C65 que le com\u88E9en Jean-Claude Dreyfus pour camper, comme y r\u8D33sit le t\u8B6Fr n\u8932landais Marcel Beekman, un travesti aussi instinctivement f\u8B29nin et fonci\u7C65ment viril, \uFFFDa fois mondain et balourd, coquette na\uED65 et cocotte vaniteuse. Les incongruit\u8C60voulues du livret – « quoi, quoi, quoi, »,« h\u77E2on, bon, bon » – y gagnent un sel encore plus piquant. Abaiss\u77E4'un ton et demi, \uFFFDa fois pour le confort des tessitures vocales et celui des instrumentistes \uFFFDent, le diapason choisi par Les Arts florissants soulage particuli\u7C65ment le r\uDB6E\uDCEDtitre, tr\u7C60surexpos\u77E4ans l'aigu. Marcel Beekman s'en tire avec tous les honneurs, comme l'ensemble de la distribution, chœurs des Arts florissants en t\u9CE5..."
[Gilles Mascar - T\u8B69rama]

"...Cette Plat\u88EDl\uFFFD’a pas l’habituelle apparence de grenouille qui lui a \u8D69 attribu\u88E0dans de pr\u8929dentes mises en sc\u7B65, mais celle d’un laideron bien humain (conform\u8B25nt, nous indique le programme, \uFFFDa cr\u8834ion du r\uDB6E\uDCE0en 1745 par Pierre de J\u8AF9otte grim\u77E5n coquette ridicule). Pour tenir le r\uDB6E\uDCEDtitre, le t\u8B6Fr Marcel Beekman r\u8DE8le une fibre comique exceptionnelle, subjuguant par son talent de com\u88E9en autant que par ses qualit\u8C60vocales – une belle voix puissante et d’une justesse infaillible qu’il sacrifie volontiers au service de la parodie, exag\u8C61nt les sanglots et poussant les fins de phrases pour d\u88ACencher les rires du public. Aussi \uFFFD’aise dans les vocalises et dans le registre de l’\u8B2Ftion (notamment dans l’air « \uFFFDl’aspect de ce nuage » au deuxi\u7B25 acte) que dans la franche bouffonnerie, il est le principal atout de cette production..."
[Albina Belabiod - Opera Online]

"...Quant au r\uDB6E\uDCEDtitre tenu par le t\u8B6Fr n\u8932landais Marcel Beekman – une voix puissante \uFFFDa belle tessiture dot\u88E0d'aigus faciles –, force est de dire que l\uFFFDncore ramage et plumage s'accordant, le chant de la nymphe, pouss\u77E1ux limites permanentes de la parodie, a oscill\u77E5ntre le pathos d'une chanteuse r\u882Ciste et les gimmicks de La Cage aux folles ... Mais certains arri\u7C65-plans id\u8BACogiques ont des relents de m\u8BF2is social : Plat\u88E0arri\u8CE9e technologique avec son t\u8B69phone \uFFFDil – alors que Mercure appelle l'Olympe sur son portable –, empot\u88E0path\u8CE9que en robe de cocktail orange et stilettos, les cheveux rouges coiff\u8C60d'un chignon de prostitu\u88EE Cette Plat\u88E0(r\uDB6E\uDCE0tenu par un homme) abus\u88EC tromp\u88EC avilie, par sa faute m\u9B25, n'est pas seulement repouss\u88E0pour sa laideur et sa pr\u8CE5ntion, mais aussi parce qu'elle n'est pas du m\u9B25 monde et ne fait pas partie du beau linge..."
[Marie-Aude Roux - Le Monde]

"...D’un plateau sans faute chacun y d\u8B2Fntre des qualit\u8C60de chant, de jeu, de ton, fort homog\u7B65s – \u8B25rge, triomphante, la Plat\u88E0de Marcel Beekman. Dessin\u77F0ar Carsen en femme-femme \u8BE1nouie, dot\u77E4’un timbre \uFFFDa sant\u778D insolente et d’une technique rompue au chant contemporain, il se joue, avec une libert\u77F3upr\u9B25 et frondeuse, aussi bien de la vocalit\u77F2amiste que des enjeux physiques de son incarnation. Les derni\u7C65s sc\u7B65s le voient passer de l’abattage d’une Jacqueline Maillan \uFFFDa d\u8CF2esse nue de toute femme humili\u88EC \u8AE5v\u88E0au rang d’une fureur antique qui n’a plus rien de dr\uDB6E\uDCE0ou de pitoyable. Un sommet, digne de l’ann\u88E0Rameau..."
[Chantal Cazaux - Avant-Sc\u7B65 Op\u8C61]

"...Inevitably, the success of this opera depends largely on the tenor singing the role of Plat\u88EE It is a part that can too easily be overplayed; the singer needs to tread a fine line between portraying a satirical figure and occasionally arousing the audience’s empathy. Marcel Beekman is perfect in this regard, performing with appropriate panache the character’s repeated squawking motif (Quoi! Quoi!) and yet at times singing with real beauty of tone..."
[Nick Hammond - Paris Update]

"...Quoi qu’il en soit Plat\u88E0est un personnage comique \u8B29nent : la performance du t\u8B6Fr Marcel Beekman est absolument remarquable, elle souligne l’impertinence de la vanit\u77E4e Plat\u88E0dans un contexte o\uFFFDpara\uDCF2e triomphe, \uFFFDa seule faveur d’une d\u8CA9llusion qui sert de punition..."
[Anna Camus - Toute la Culture]

"...Peut-\u9CF2e Marcel Beekman force-t-il le trait et menace-t-il parfois de confondre le r\uDB6E\uDCEDtitre, travesti, avec Zaza de "La Cage aux folles", mais son abattage et sa sant\u77F6ocale emportent tout r\u8CA5rve..."
[Philippe Venturini - Les Echos]

"...Marcel Beekman macht das fabelhaft, darstellerisch wie stimmlich. Gibt sich geziert genug, da\u0760man versteht, wieso Nymphe allen auf den Geist geht, dabei nicht tuntig sondern tantig. Vokal spielt er virtuos s\u3B34liche Saiten, die die Parodie aufziehen kann; gibt sich trutschig, tantig, j\u3B2Derlich, mal zuckers\uFFFDl drachenb\uFFFDOhne ja bloss ein Abziehbild zu sein..."
[Opernwelt]

"...Die Oper steht und f\u3AECt mit der Rolle der Plat\u88EC die Marcel Beekman mit unwiderstehlicher Komik und gro\u07A5r Musikalit\u3CA0ausf\uFFFDein wahrer Marathon. Bisweilen tut er mit vollendeter Stimmtechnik seinem hohen wohlklingenden Tenor (t\u8B6Fr \uFFFDa fran\u6829se) Gewalt an, l\u57B4 ihn gequetscht oder \uFFFDsal klingen, um die L\u38A8erlichkeit der Rolle zu unterstreichen. Auffallend bei ihm, wie bei allen Solisten, ist die ausgezeichnete Diktion..."
[Alexander Jordis-Lohausen - Operapoint]

"...Somme toute, voil\uFFFDncore une mise en sc\u7B65 cars\u8B69enne qui repose sur les \u8BE1ules de son interpr\u7CE5 principal : sans Marcel Beekman, qu’en resterait-il ? Le t\u8B6Fr n\u8932landais se produit principalement dans des cr\u8834ions contemporaines ou dans les r\uDB6E\uDD33 bouffons des op\u8C61s baroques : si sa prestation d’acteur est ici des plus r\u8A6Fuissantes, il est plus difficile de juger de ses qualit\u8C60purement vocales, tant le jeu semble prendre le pas sur le chant. Mais il n’est sans doute pas n\u88A5ssaire de faire du beau son pour incarner Plat\u88E0et l’interpr\u7CE5 poss\u78E5 un organe tr\u7C60sonore, qu’il utilise avec esprit..."
[Laurent Bury - Forum Opera]

QUOTES ON PLAT\u0205, Theater an der Wien, February 2014

"...Rameau's Plat\u88EC as Carsen sees her, is not a man pretending to be a woman, but rather a woman portrayed by a man - less parody, more nonconformist outsider...Plat\u88E0emerges from her swamp wrapped in towels and towing a score of beauty therapists, gloriously unaware of the fact that she is completely out of place in their fashionable dining-room...Marcel Beekman triumphs in the title role, with singing so sweet, so polished, so lyrical and so moving that we sympathise no matter how ridiculous the situation. Through Beekman's song, we see the inner beauty that Plat\u88E0perceives in herself. The final scene, as the ridiculed nymph is left trembling in nothing but spangled underwear, is all the more disturbing for this..." br> [Shirley Apthorp - The Financial Times]

"...Triumph der Avantgarde-Groteske: Marcel Beekman als Rameaus h\u3CB3liche Nymphe Plat\u88E0in Wien...Auch das Publikum im Theater an der Wien reagierte auf dieses selten gespielte St\uFFFDfangs verbl\uFFFDdann zunehmend am\uFFFD, \uFFFDltigt und mit Riesenjubel. Der vor allem Marcel Beekman in der Titelrolle gilt. Denn dieser Mann schafft Wunder. Vom ersten bis zum letzten Ton -Beekmans T\uFFFDsind klar, leidenschaftlich, herrschaftlich- bietet der Mann ein vollkommen stimmiges Frauenportr\u3CAE Beekman, und das allein schon ist grandios, parodiert weder in Spiel noch Gesang, noch macht er sich lustig \uFFFDeine Figur. Vielmehr zeichnet er schonungslos genau wie ein Wissenschaftler eine alternde Frau, die selbstverliebt und fern aller Umgangssitten daherkommt, und nur wegen eines brutalen Liebesexperiments Zugang zur High Society erh\u3AF4...Nach drei Stunden ist dann aber leider Schluss. Der jetzt noch \uFFFDich hinaus wachsende Marcel Beekman steht verdutzt und nur mit Slip, BH und Schwabbelbauch da, begreift nichts, schw\uFFFDt\uFFFDche Rache. F\uFFFDinliche hat diese noch immer von sich genommene Plat\u88E0kein Gef\uFFFDoch die Szene ist nicht peinlich, sondern anr\uFFFD, daf\uFFFDgt der Meisters\u3B67er Beekman..."
[Reinhard J. Brembeck - S\uFFFDsche Zeitung]

"...De Nederlandse tenor Marcel Beekman heeft een enorm succes geboekt als Plat\u88E0in een nieuwe productie van Rameaus opera bij het Theater an der Wien. De pers komt superlatieven tekort om zijn optreden te beschrijven.
Marcel Beekman is de hoofdpersoon in de nieuwe Plat\u88E0die regisseur Robert Carsen voor het Theater an der Wien. In Carsens versie speelt Beekman een “would-be fashionista” die achter haar rug om uitgelachen wordt door de Parijse modewereld. Zijn optreden in de travestierol kon op zeer veel bijval rekenen. “Marcel Beekman verricht een wonder”, schrijft de S\uFFFDsche Zeitung. “Van de eerste tot de laatste noot (…) geeft hij een volledig kloppend vrouwenportret.”
Het Duitse dagblad noemt Beekman een ‘Meisters\u3B67er’ en andere kranten beamen dat. “Wat Beekman deze avond presteert, grenst aan het opheffen van de zwaartekracht”, schrijft de Wiener Zeitung. En de Kurier meent: “Beekman bewijst zich als aartskomediant, laat de tragische ondertonen niet weg en is vocaal simpelweg een sensatie. Perfect!”..."
[Jordi Kooiman - Operamagazine]

"...Das einzige Gr\uFFFDs Madame Plat\u88E0bei ihrem ersten Auftritt in Wien am Leibe tr\u39B4, ist freilich auch blo\u0760 eine Avocadogesichtsmaske. Ansonsten: Badelatschen, Saunahandtuch, Turban. Regisseur Robert Carsen hat die Handlung aus dem fernen Arkadien in die heutige Modewelt verlegt. Da treffen sich im Luxushotelfoyer die Models, Designer, Agenten der Handy- und Bussi-Society, als Plat\u88E0(herrlich gesungen von dem holl\u3B64ischen "haute-contre" Marcel Beekman) dazwischen platzt und los quakt..."
[Eleonore B\uFFFD- Frankfurter Allgemeine Zeitung]

"...What carries the production -and prompted the jubilant reception it won at the premiere- is the very excess it wants to criticize...Here the title role is taken by Marcel Beekman, who convincingly communicates the nymph's hopefulness, gullibility and, ultimately, rage..."
[George Loomis - New York Times]

"...Marcel Beekman [in the title role] must be singled out for his creation of an exceptional stage figure. Here, Plat\u88E0- a delicious blend of Michele Serrault's Zaza in La Cage aux Folles and Barry Humphries' Dame Edna Everage - is a larger-than-life character who sparkles, charms, and establishes a rare rapport with the house..."
[Moore Parker - The Opera Critic]

"...Ein fr\uFFFD\uFFFDunkt des Jubil\u3D2Dsjahres...Da sitzt die dauertelefonierende Anna Wintour (diesmal nur als Statistin), und die Platea des wunderlich abgr\uFFFDkom\uFFFDntischen Tenors Marcel Beekman wird zur tragischen Transe mit immenser Charakterfallh\uFFFD.."
[Manuel Brug - Die Welt]

"...Mutma\u07ACicher Saisonh\uFFFDunkt: Die Tanzoper 'Plat\u88E7 im Theater an der Wien - Eine g\uFFFDiche Kom\uFFFD...Und Plat\u88FF Was Marcel Beekman an diesem Abend leistet, grenzt an eine Aufhebung der Schwerkraft. Die pfiffigen Kantilenen singt er so h\uFFFD- wie stilsicher und doch fast wie nebenbei: In erster Linie gl\u3B7At er als emotionaler Selbstentfesseler. Kleine Selbstanfechtungen und gro\u07A5 Visionen, derbes Begehren und gezierrte Weiblichkeit (mit einem Hauch von "La Cage aux folles") pflastern den Weg dieser amour\uFFFD Amokl\u3D26erin..."
[Christoph Irrgeher - Wiener Zeitung]

"...Eine Nymphe mit Trampelcharme...Jubelst\uFFFDor allem f\uFFFD fabelhaften Tenor Marcel Beekman in der Titelpartie sowie f\uFFFDisseur Robert Carsen, aber auch f\uFFFD ganze Ensemble...Mittendrin und glamour\uFFFDeinlich: Plat\u88EC die das volle Beautyprogramm gebucht hat und in der Lobby im Badetuch herumschlampft. Beekman, im Theater an der Wien etwa aus Monteverdis "Poppea" schon in einer Travestierolle bekannt, spielt die selbstbewusste Dame aus Herzenslust und mit Herzblut. Mit klarem, ausdrucksstarkem Tenor verspr\uFFFD einen von Testosteron bestimmten und doch grandios dar\uFFFDinauswachsenden Trampelcharme, wie er etwa von Hape Kerkelings \uFFFDuzelter Schlagers\u3B67erin Uschi Blum bekannt ist. Kein Wunder, da\u0760diese Plat\u88E0dem vermeintlichen Verehrer Jupiter sofort zu F\uFFFD liegt, dem Edwin Crossley-Mercer in Gestalt Karl Lagerfelds passables Profil gibt..."
[Walter Weidringer - Die Presse]

"...Jean Philippe Rameaus "Plat\u88E6quot; wird im Theater an der Wien zu einem absoluten Ereignis. So sieht ein echter Hit aus, so h\uFFFDsich ein echter Hit an. So modern, heutig und gut kann Barockoper auch sein...Auch die S\u3B67er sind durchwegs eine Freude. An der Spitze: Tenor Marcel Beekman als Nymphe Plat\u88EE Beekman erweist sich als Erzkom\uFFFDnt, spart tragische Untert\uFFFDnicht aus und ist stimmlich eine Sensation. Vollendet!..."
[Peter Jarolin - Kurier]

"...Der Auftritt „Plat\u8933“ in gewickelten Handt\uFFFD mit laubfroschgr\uFFFDlastikbeh\u3AF4er f\uFFFD Sch\uFFFDitspflege – das ergab eine etwas abstrakte, aber witzig umgesetzte Hindeutung auf „Plat\u8933“ sumpfige Herkunft. Im zweiten Akt erfolgte der Auftritt Jupiters \uFFFDine in der hinteren B\uFFFDitte platzierte Wendeltreppe und zum Gewitter blitzlichtfotografierte er seine Nymphe eifrig: Carsen sparte nicht mit Humor, aber ohne dabei aufdringlich zu werden; im dritten Akt das Hotelzimmer mit dem un\uFFFDhbaren Bett – alles praktikabel und ausschweifend von B\uFFFDersonal bev\uFFFDrt. Aber was w\u3C65 „Plat\u8953 ohne Plat\u88FF Marcel Beekman hat sich erstmals im Theater an der Wien in einer Hauptrolle pr\u3CA5ntiert: mit einem sehr gestaltungsf\u39E9gen Charaktertenor und einer gro\u07A1rtigen schausspielerischen Leistung. Er spielte die Nymphe als Frau (Plat\u88E0ist als Travestierolle konzipiert) – und nicht als Mann, der eine Frau spielt. Seine F\u39E9gkeit sich in Nuancen der Bewegungen, der Mimik und des Tonfalls hineinzuleben schuf diese Plat\u88E0zu einem plastischen Portr\u3CA0eines nicht unbedingt sympathischen, selbstverliebten Wesens, \uFFFDas sich leicht lachen l\u3CB3t. Dass es ihm im Finale gelang, dieses Lachen in Mitgef\uFFFD verwandeln, war der kr\uFFFDde Abschluss dieser bemerkenswerten Auff\uFFFD..."
[Dominik Troger - Der neue Merker]

"...Wie im Theater an der Wien nicht anders zu erwarten, gibt es bei diesen nur den Unterschied zwischen hervorragend und exzellent, f\uFFFDich alle vokal und darstellerisch ins Rollenschema rund um Marcel Beekman in der Transgender-Titelrolle (als Nymphe Plat\u88E9. Beekman zieht nicht nur alle kom\uFFFDntischen Register; zuletzt l\u3CB3t er -in beklemmender Nacktheit- die Kom\uFFFD doch noch in die Trag\uFFFD der gedem\uFFFDn Kreatur kippen: auch stimmlich zwischen derber Karikatur und bet\uFFFDdem Flehen. Narrheit schlie\u07B4 Mitleid nicht aus..."
[Daniel Ender - Der Standard]

"...Plat\u88E0 only learns that she has been part of a flashy but gruesome reality show when it’s over. Whether it is only hurt vanity or rejected love that ultimately makes her kill herself with Amor’s arrow, is the question Carsen leaves open...Beekman not only sings spectacularly in both the tenor and countertenor range, but is also a gifted comedian. His Plat\u88E0is a bumpkin, but he clothes her in an irresistible mixture of maidenly charm and girly silliness that makes you wish someone kissed that frog and really turned her into the beautiful princess she thinks she is..."
[Snapdragon - Bachtrack.com]

"...Karl Lagerfeld heiratet Tootsie...Und Plat\u88EC geradezu mitrei\u07A5nd gesungen und gespielt vom niederl\u3B64ischen Tenor Marcel Beekman? Da sieht man anfangs etwas auf der B\uFFFDwas man eben f\uFFFDen Transvestiten h\u3AF4, aber dann setzte der 'Tootsie'-Effekt ein: Man nahm dieses 'Mannweib' als echte Frau, als echten Menschen, als Gesch\uFFFD \uFFFDas man liebevoll den Kopf sch\uFFFD konnte, das man sozusagen lieb gewann. Man litt mit ihrer Dem\uFFFDg, angeblich Jupiters Frau zu werden, nur damit man sie verlachen kann..."
[Renate Wagner - Neues Volksblatt]

"...Im Mittelpunkt: Marcel Beekman als frech anlassige Nymphe, die sich von jedem Mann begehrt f\uFFFDDiese Plat\u88E0singt und spielt mit unb\u3B64iger Lust an Jux und Tollerei. Ber\uFFFD, wenn sie am Schluss zur rachel\uFFFDen Gedem\uFFFDn des brutalen Gesellschaftsrudels wird..."
[Karlheinz Roschitz - Kronen Zeitung]

"...Inmitten der Schickimicki-Gesellschaft steht die dickliche, unansehnliche Plat\u88EE Rameau hat die Partie f\uFFFDen hohen Tenor geschrieben, und der Niederl\u3B64er Marcel Beekman macht seine Sache wunderbar. Wenn er am Schluss von allen ausgelacht wird, weint das Publikum mit ihm...
[Elisabeth Hirschmann - \u0573terreich]

"...Eigentlich gibt es in der Oper nur zwei gro\u07A5 Partien: Die der Plat\u88EC die schon Rameau f\uFFFDen Tenor geschrieben hat, und den Koloratursopran von "La Folie". F\uFFFDde Partien hatte man ausgezeichnete S\u3B67er: Plat\u88E0wurde von Marcel Beekman gesungen und gespielt. \u06E2er seinen hellen, klaren, nie angestrengten Tenor und seine ausgezeichnete Diktion hinaus ist besonders hervorzuheben, dass er die Partie nie in eine kom\uFFFDntische Richtung kippen l\u3CB3t, so dass Plat\u88E0einfach nur grotesk w\uFFFDder man Mitleid mit ihr bek\u3B25..."
[Michael Bordt - Klassik.com]

"...Die neue Plat\u88E0hei\u07B4 Marcel Beekman, den seinem gro\u07A5n Vorg\u3B67er in nichts nachsteht. Er bietet pures Seh- und H\uFFFDrgn\uFFFDwobei Rameau ihm nicht nur sch\uFFFDT\uFFFDin den Mund legt. Er scheint sich selbst k\uFFFDich in seiner Rolle zu am\uFFFDn..."
[Oliver Schneider - Drehpunkt Kultur]

"...Das Beste der Woche: Rameaus grandiose Barocksatire Plat\u88EE..Was das S\u3B67er- und T\u3B7Aerensemble bietet ist hinrei\u07A5nd. Scheinbar umworbener Mittelpunkt ist die eitle Plat\u88EC als die der grandios singende Tenor Marcel Beekman auch einmal froschartige Laute vor sich gibt und mit viel Charme die selbstbewusste Grande Dame in spe mimt..."
[Heinz R\uFFFD- Falter]

"...Onder dirigent Marc Albrecht musiceerden orkest en solisten op een onwaarschijnlijk hoog niveau. Regisseur David Alden zocht zijn heil in de karikatuur; al zijn typetjes waren zwaar 'over the top'. Het gaf deze Meistersinger een prettig soort lichtheid en tijdloosheid mee. Hij is \uAA2E van de weinige regisseurs die massa's mensen op het podium kan laten bewegen zonder dat het storend of geforceerd aandoet..." / "...David Alden benadrukt vooral het burgerlijke van de meesterzangers; zij houden zich in een kelder bezig met kunst, maar verliezen zich in regeltjes...Indrukwekkend is de gruwelijk moeilijke fuga waarmee de tweede akte besloten wordt; door een goede bewegingsregie blijft helder wat er allemaal gebeurt. Dankzij dirigent Marc Albrecht is dit een memorabele Wagner-productie..." / "...Was der Regisseur David Alden mit diesem hochkar\u3CE9gen Ensemble anstellt, bietet nun aber hochstehendes Schau- und Denkvergn\uFFFD Regietheater ist das, n\u3B2Cich interpretierendes Theater, aber ohne jenen Zug ins gesucht Oppositionelle..."
Oswin Schneeweisz [Theaterkrant], Henri Drost [Cultuurpers] en Peter Hagmann [Neue Z\uFFFD Zeitung] over Die Meistersinger von N\uFFFDg - Richard Wagner [rol: Ulrich Ei\u07ACinger] o.l.v. Marc Albrecht, regie: David Alden / De Nederlandse Opera [juni 2013]

"...De honorabele Nederlandse Bachvereniging voerde de Matth\u3D33 Passion uit in Utrecht, aangevoerd door Peter Dijkstra, koordirigent van huis uit, die de stemmen boven het orkest uit tilde als licht zwevende lijnen met veel aandacht voor declamatie en frasering...Veelzeggend de laatste woorden 'Eli, eli, lama sabachtani' waarvan de evangelist vervolgens op dezelfde noten de Duitse vertaling zingt, die uit de mond van Marcel Beekman fel en overtuigend klonken..." / "...De tenor Marcel Beekman doet heet van de naald verslag als evangelist, als een stadsomroeper die naar opslag solliciteert. Prachtig, maar ook zo kleurrijk dat de voordracht soms op het randje van de karikatuur balanceert. Als er geen gekke dingen gebeuren, stevent de Bachvereniging af op een goed Matth\u3D33-jaar.."
Frits van der Waa [Volkskrant] en Thiemo Wind [Telegraaf] over tournee Matth\u3D33 Passion, J.S.Bach, met de Nederlandse Bachvereniging o.l.v. Peter Dijkstra [maart 2013]

"...So wie der achtk\uFFFDge Aufmarsch von Schutzm\u3B6Eern und ihrem Vorgesetzten [Marcel Beekman, der auch sp\u3CE5r als Priester mit hell und klar gef\uFFFD Tenor auf sich aufmerksam macht], die mit \u06E2erdeutlichkeit und gro\u07A5 Oper persiflierenden Koloraturen in h\uFFFDten Lagen die Steuern von Colins s\u3D2Digem Freund Chick eintreiben wollen...Zwischen dem kammermusikalischen Gewebe sind immer wieder Musical- und Jazz-Anlehnungen zu vernehmen, so z.B. bei der Hochzeit bei der auch die beiden Ehrenschwulen Coriolan [Kai Preu\u07ABer] und Pegasus [Marcel Beekman] mitmischen..."
Udo Klebes [Der neue Merker] over L'\u88B5me des jours - Edison Denisov [rollen: P\u89A1se, S\u8BE9chal & Pr\u9CF2e] o.l.v. Sylvain Cambreling, regie: Jossi Wieler & Sergio Morabito / Staatsoper, STUTTGART [december 2012]

"...Die Inszenierung lebt von Verkn\uFFFDen: Der Moshammerhafte "Ehrenschwule" P\u89A1se streift sich nicht nur den Priesterhabit \uFFFDsondern f\uFFFDls S\u8BE9chal auch den Schergenschl\u39A5rtrupp an, der Chick zu Tode foltert. In der Verschmelzung zur Dreifach-Rolle gibt daher Marcel Beekman, ein exzellenter hoher Koloraturtenor, der hysterischen oder heuchlerischen Stimme der Macht schlechthin Laut..." / "Da ist Colins Freund Chick [Daniel Kluge], der die Schriften des gro\u07A5n Jean-Sol Partre mehr liebt als die h\uFFFD Alise [Sophie Marilley], da fertigt ein \uFFFDbeitetes Kaninchen als Apotheker Pillen mittels Verdauung, da singt Marcel Beekman mit wunderhellem Tenor von Frieden und Gnade..." / "...Was Sylvain Cambreling als Dirigent mit den Regisseuren Jossi Wieler und Sergio Morabito hier realisiert, zeigt den 'Schaum der Tage' auf der H\uFFFDunserer Tage. Denn w\u39F2end die \u3CB4hetischen Grabenk\u3B30fe, in den Denisov einst geriet, inzwischen fast so entfernt wirken wie die zwischen den Anh\u3B67ern Verdis und Wagners, ist uns die Verunsicherung n\u39E5r ger\uFFFDdie er hinter und zwischen Vians Figuren entdeckte: dem Sartre-Fetischisten Chick, seinem reichen Freund Colin, dessen Koch, ihren Frauen, allerlei bizarren Nebenfiguren, einer enthemmten Polizistengang und einer aus Mitleid wissenden Hausmaus..." / "...Singspielerisch \uFFFDugen Sophie Marilley, Rebecca von Lipinski, Pumeza Matshikiza, S\u8861stien Dutrieux, Marcel Beekman und Daniel Kluge - der Abend ger\u3CA0zu einem umjubelten Ensemblesieg..."
Martin Mezger [Esslinger Zeitung], Susanne Benda [Stuttgarter Nachrichten], Volker Hagedorn [Die Zeit] en Reinhard Brembeck [S\uFFFDsche Zeitung] over L'\u88B5me des jours - Edison Denisov [rollen: P\u89A1se, S\u8BE9chal & Pr\u9CF2e] o.l.v. Sylvain Cambreling, regie: Jossi Wieler & Sergio Morabito / Staatsoper, STUTTGART [december 2012]

"...Reinhard Goebel a dirig\u77ECa Passion selon saint Jean la plus rapide qu'on n'ait jamais entendue. Port\u88E0par un influx sanguin, son interpr\u8CE1tion exacerbe la veine dramatique de l'oeuvre, au d\u8CF2iment d'une respiration souple et naturelle...Voix claire et expressive, le t\u8B6Fr Marcel Beekman apporte une \u8CEFffe dramatique \uFFFD'Evang\u8AE9ste. Il prend des risques, parfois aux limites de la stridence, mais c'est toujours senti..."
Julian Sykes [Le Temps] over Johannes Passion - J.S. Bach [Evangelist & aria's] o.l.v. Reinhard Goebel / Festival Bach, LAUSANNE [november 2012]

"...Willkommene Abwechslung auf dem meist trist anmutenden Weg dahin bietet inmitten einer guten Besetzung etwa Marcel Beekman als blitzsauber und fokussiert singender, schrulliger Eumete..." / "...Ins d\uFFFD Drehb\uFFFDmbiente dringt kein Lichtschein von drau\u07A5n: ein Gef\uFFFDf\u3B67nis. Selbst die heitere Diesseitigkeit des Schweinehirten Eumete [gl\u3B7Aend: Marcel Beekman], der Ulisse vorurteilsfrei aufnimmt, leuchtet nicht gewitzt, sondern verhalten..." / "...Deutlich erkennbar auf dem Nebengleis l\u3CB3t er die pastoral-komische Figur des Hirten Eumete [Marcel Beekman] neben die allgemeine D\uFFFDis treten..." / "...Gesungen wird sehr unterschiedlich...Wie es besser geht, zeigt vor allem Tenor Marcel Beekman als Eumete. Die Stimme sitzt, die Verzierungen kommen mit Leichtigkeit, erw\u39EEenswert, wie souver\u3B20der S\u3B67er die Stimme durch die Register f\uFFFDnd auch vor H\uFFFDausfl\uFFFDicht zur\uFFFDrecken muss..." / "...Von den S\u3B67ern sind noch hervorzuheben: Katija Dragojevic, Marcel Beekman, PavelKolgatin, sowie J\uFFFDSchneider..." / "...Sabina Pu\u8C74olas gef\u3AECt als Minerva. Marcel Beekman ist ein uriger Hirte Eumete, J\uFFFD Schneider ein k\uFFFDicher Fressack Iro..."
Walter Weidringer [Die Presse], Karl Harb [Salzburger Nachrichten], Daniel Ender [Der Standart], www.capriccio-kulturforum.de, Peter Jarolin [Der Kurier] en Karlheinz Roschitz [Kronenzeitung] over Il ritorno d'Ulisse in patria - Claudio Monteverdi [rol: Eumete] o.l.v. Christophe Rousset, regie: Claus Guth / Theater an der Wien, WENEN [september 2012]

"...Het werd hoog tijd voor De Gedichten, een nieuwe complete editie, waarbij ook nog eens het muzikale aspect van Hoofts po\uAE69e alle aandacht krijgt die het verdient met een cd...Luister naar 'Sterflijk geslacht, uw zuchten schorst' op de melodie van 'Cessez mortels de soupirer'. Wie het daar droog bij houdt, moet voor straf honderd keer 'Mijn lief, mijn lief, mijn lief, zo sprak mijn lief mij toe' overschrijven..." / "...Hoe Hoofts teksten uit een zangkeel zouden kunnen klinken is nu beluisterbaar op de cd bij De Gedichten. Wat ik mijzelf voorstel van 17e-eeuwse gezelschapszang verschilt nogal van de interpretatie die onder artistieke leiding van Natascha Veldhorst is uitgevoerd. Het mag vrolijker, losser, lijkt mij. Ook waar Marcel Beekman en Karin van der Poel, zoals in 'Als Jan Sybrech zou belezen' en 'Mingod streng van heerschappij', een volkse versnelling betrachten, blijven ze mij te dicht bij de noten. Maar een tevreden blijdschap overheerst..."
Erik Menkveld [De Volkskrant] en Arie van den Berg [NRC Handelsblad] over CD Liederen van Hooft, als bijlage bij De Gedichten - P.C.Hooft, uitgeverij: Athenaeum-Polak & Van Gennep [juli/augustus 2012]

“...Micha Hamel wuift op het Holland Festival de Bildungsb\uFFFDuit met een Requiem. Hij giet zijn dodenmis in de mal van een vijftiendelige liedcyclus. De zanger en de vleugel die bij dat genre horen, kruipen in een trage processie van bijna twee uur naar de uitgang van De Duif aan de Amsterdamse Prinsengracht...Dat er valt te lachen komt mede door tenor Marcel Beekman. Met biedermeiermaniertjes zingt hij Heine [ God zal mij vergeven, dat is zijn beroep! ]. Wanneer de ketter Giordano Bruno en de acteur Errol Flynn zich aandienen, komt de zanger evengoed uit de kast als heldentenor en musicalster. Micha Hamel slingert zulke extremen met gemak op de notenbalk...” / “...Tenor Marcel Beekman zingt de famous last words van westerse kunstenaars, terwijl een concertvleugel bij wijze van een grafkist stap voor stap de kerk verlaat. Tien excellente instrumentalisten aan de wandel geven muzikaal commentaar...Terwijl keihard slagwerk nog nagalmt wordt een lief zoet liedje ingezet. De stemming van het kerkorgel wringt met de blazers, Franssen spreekt door de muziek, Beekman zingt met grote uithalen. Welke flarden muziek overheersen, hangt maar net af van waar je zit...” / “...Bij elke sc\u7B65 groeperen zich de musici, tenor Marcel Beekman en acteur Porgy Franssen op een andere manier in de kerk. Je komt ogen en oren te kort. Hamels veelzijdigheid en bedrevenheid in het bespelen van het publiek, met niet alleen zijn muziek maar ook zijn eigen tekst, dwingt veel bewondering af. De musici en Marcel Beekman krijgen in Requiem alle kans het onderste uit de kan van hun instrument te halen; ze doen dat met verve...”
Guido van Oorschot [Volkskrant], Floris Don [NRC Handelsblad] en Marianne de Feijter [www.muziekvan.nu] over wereldpremi\u7C65 Requiem van Micha Hamel in het Holland Festival 2012 [juni 2012]

“...Patrik Sandin, Kristus, Marcel Beekman, evangelist, Anna-Sofia Gahnfeldt, Anna Wikblom, Annika Hudak och \u05F2jan Hartveit...De professionella solisterna f\u4C20urs\u3AB4a men detta \u3C20en seger f\uFFFDlaus Petri och det h\u3B67ivna arbete k\uFFFDdirigent och f\uFFFDmling gjort med entusiasm och stort hj\u3C74a. Naturligtvis skulle jag kunna skriva spaltmeter om orkestern och de lysande solisterna, med n\uFFFD mig med att spara utrymmet f\uFFFDe som var v\u3C64ar f\uFFFDk\u3C74orsdagens under. Som pr\u3CB4en \uFFFDade i inledningsb\uFFFD “M\u37C2ach och hans musik fulla era hj\u3C74an.” Det \u3C20fullbordat!...”
Mats-Arne Larsson [Nerikes Allehanda] over Matth\u3D33 Passion - J.S. Bach met Olaus Petri Vocalis & Drottningholms Barockensemble, \u0572ebro [Zweden] o.l.v. Mats Bertilsson [april 2012]

“...Zijn verschijning mag intussen doorschijnend broos zijn geworden, zijn charisma heeft nog niets aan kracht ingeboet.Zittend dirigeerde Frans Br\uFFFDeen wonderbaarlijk schone Johannes Passion: diepzinnig en ontroerend mooi...Nog fraaier waren de gevoelige ariosi van bassolist Andr\u778D Morsch, en het heldhaftig gezongen “Ach, mein Sinn” van tenor Marcel Beekman...”
Minke Muilwijk [Dagblad van het Noorden] over Johannes Passion - J.S. Bach met het Orkest van de 18e Eeuw o.l.v. Frans Br\uFFFD[april 2012]

"...Unter der Regie von Nils Cooper zeigte sich die Verwechselungskom\uFFFD zwar in szenischer Auff\uFFFD, doch die zum Teil verworrenen Handlungsstr\u3B67e mit nur wenigen requisitorischen Hilfsmitteln verst\u3B64lich gemacht...Das gro\u07A1rtige komische Talent von Basilio [Marcel Beekman] wurde oftmals von Lachern im Publikum begleitet...Ein Ensemble leistete Gro\u07A5s, auch ohne Staatsoper..."
Nina Schr\uFFFD [WAZ Bochum] over Le Nozze di Figaro - W.A. Mozart [rollen: Basilio & Curzio] o.l.v. Steven Sloane, Bochumer Symphoniker / Audimax, BOCHUM [februari 2012]

“…Het Grote Luisteren: een dag met Elmer Sch\uFFFDrger m.m.v. Nieuw Amsterdams Peil en Marcel Beekman…De musici belichtten het componistenpantheon met exemplarische uitvoeringen van o.a. twee Ari\uAAADliederen uit Chaussons La Temp\u9CE5, in een luisterrijke bewerking van de Grote Luisteraar. Sch\uFFFDrgers fascinatie voor het werk van de Italiaanse schrijver Dino Buzzati komt tot uiting in de solocantate La fuga del tempo dat hier zijn premi\u7C65 beleefde. Ondanks de indringende vertolking van tenor Marcel Beekman en de plezierig sobere aankleding van Violette Baudet deed deze muzikale vertelling, over een leven dat heengaat met wachten op het leven, toch te zeer aan als een bundeling van in de loop der jaren opgetaste idee\uAB85”
Frits van der Waa [Volkskrant] over La fuga del tempo – Elmer Sch\uFFFDrger, Nieuw Amsterdams Peil - De Doelen, Rotterdam [januari 2012]

“...Brittens “Serenade” voor tenor, hoorn en strijkers [1943] hoor je weinig. Tenor Marcel Beekman en hoornist Pieter Hunfeld voeren dit werk prachtig uit. Oude Engelse liederen worden becommentarieerd door de hoorn. De strijkers begeleiden of lijken juist een eigen werk te spelen. Lastig, maar knap gespeeld door een alert orkest...”
Ynske Gunnink [Haarlems Dagblad] over Serenade - Benjamin Britten met het Nederlands Jeugd Strijkorkest o.l.v. Bas Wiegers [december 2011]

“...Om te vieren dat zijn Orkest van de Achttiende Eeuw 30 jaar bestaat, dirigeert Frans Br\uFFFDDie Entf\uFFFD aus dem Serail, zijn eerste Mozartopera met dit ensemble... Br\uFFFDheeft zich met veel aandacht gebogen over de afzonderlijke delen van de compositie tijdens de premi\u7C65 in de Rotterdams Doelen...Marcel Beekman en Cyndia Sieden acteerden en zongen met zoveel flair en vocale beheersing dat ze de voorstelling naar een hoger plan tilden. De grootste verassing was Lenneke Ruiten als Konstanze...” / “...Waar het aan schort in deze productie is souplesse in de acteerkunst en makkelijk contact tussen orkest en solisten...Marcel Beekman, die Pedrillo vertolkt, levert een verdienstelijke bijdrage...” / “...Over de cast kan ik helaas niet onverdeeld positief schrijven. De wel overtuigende Marcel Beekman projecteerde zijn tenor tot in de kleinste hoekjes van de Grote Zaal...”
Bi\uAAECa Luttmer [Volkskrant], Frederike Berntsen [Trouw] en Jordi Kooiman [Operamagazine.nl] over tournee Die Entf\uFFFD aus dem Serail – W.A. Mozart [rol: Pedrillo], Orkest van de Achttiende Eeuw o.l.v. Frans Br\uFFFD regie: Jeroen Lopes Cardozo [november 2011]

“...De solisten blijken zeer op hun plaats. Tenor Marcel Beekman trekt de aandacht met extraverte uitbarstingen in grillige melodielijnen; iets waartoe de teksten, met hun na\uE936e constructie en emotionele woordkeus vol schuldbesef, van harte uitnodigen...”
Margaretha Coornstra [De Stentor] over tournee Herzlich tut mich verlangen – Bach/Telemann, Nederlandse Bachvereniging o.l.v. Jos van Veldhoven [oktober 2011]

“...Opera als een glas prosecco...De productie van Opera Trionfo van het Russische kameroperaatje De Vrek die het Grachtenfestival programmeert, is illustratief voor wat dat festival zo aardig maakt...De binnentuin van de Hermitage legt de associatie met het Russische hof van Catharina de Grote en Pepijn Cladder regisseerde dit kleine Singspiel dat in zijn afwisseling van gesproken tekst en aria’s op de musical preludeert, met een prima gevoel voor het pretentieloze vermaak waar het om draait. Alle rollen zijn uitstekend gecast, er wordt aardig geacteerd en prima gezongen en Marcel Beekman schittert in de hoofdrol...” / “...Tenor Marcel Beekman weet als zelfgenoegzame vrek best te amuseren. Maar van urgentie is nergens sprake en subtiliteiten vervliegen in de open lucht...” / “...Opvallend de twee fantastisch acterende zangers Marcel Beekman als de vrek Skrjagin, en Brian Galliford
als de knecht Prolaz. Allebei zijn zij als vissen in het water...Deze opvoering van Skupoy door Opera Trionfo is een waardevol evenement, want het is een belangrijke getuigenis van en een goed pleidooi voor de Russische barokmuziek...” / “...Voor de zangers alle lof. Marcel Beekman vervult de titelrol met veel overtuiging. Zijn doordringende tenor vult uitstekend de buitenlucht. Hij krijgt het gros van de zangmuziek voor zijn kiezen en weet daar veel van te maken...”
Roeland Hazendonk [Het Parool], Floris Don [NRC], Mark Duijnstee [operanederland.nl] en Jordi Kooiman [Place de l’Op\u8C61] over Skupoy/De Vrek – Vassily Pashkevich [rol: Skrjagin], Opera Trionfo o.l.v. Peter Biloen, regie: Pepijn Cladder – Grachtenfestival/ Hermitage, Amsterdam [augustus 2011]

“...Veel eloquenter kan ik niet uitdrukken hoe geweldig mooi ik deze opname vind. Marcel Beekman zingt puur en toegewijd deze makkelijk-moeilijke muziek. Opname fantastisch, mooi in balans, en de stem overheerst nergens...” / “...A very attractive collection of 16th century songs about love and life written by Ludwig Senfl, sung by rising star Marcel Beekman and accompanied by the virtuoso players of the Brisk Recorder Quartet...” / “De stem van Beekman voegt zich naadloos bij de verschillende liggingen van de blokfluitconsorts die Brisk hier presenteert. Af en toe een beetje schmieren hoort ook bij deze liederen en Beekman doet dat zeer overtuigend, zonder dat het te leukig wordt. Deze zanger weet in alles wat hij zingt precies de juiste sfeer te treffen...”
Jan Goorissen [tijdschrift Blokfluitist], Musicora.ch [webmagazine] en Marcel Bijlo [tijdschrift Oude Muziek] over CD Ich stuend an einem Morgen – Ludwig Senfl, Brisk Recorder Quartet Amsterdam & Marcel Beekman – label: Globe [voorjaar/zomer 2011]

“...I have rarely had as much good nasty fun as I did when the Salzburg Easter Festival presented Richard Strauss’s reworking of Oscar Wilde’s play. Simon Rattle led the Berliner Philharmoniker in a new production by Regietheater proponent Stefan Herheim, whose highly personal concepts of operatic warhorses have been controversial to say the least...Everyone in Salome talks about the moon at some point, so Heike Scheele’s set consists of a humongous moon and a rarely-stationary bronze telescope. The moon takes on its own character as it moves through phases, changes color, spews flames and sprouts eyeballs that blink in disbelief as the Jews conduct their ear-splitting argument over who was the last person who saw God...The nine-man ensemble of Jews, soldiers and Nazarenes showed no weak links in some extraordinarily difficult ensembles...Rattle’s Salome is not the Viennese confection so many conductors make of it. The Philharmoniker virtually exploded in a non-stop barrage of kaleidoscopic colors, inexorably building to an apocalyptic climax over 106 minutes...” / “...I have heard some wonderfully played Salomes, but none quite as limpidly beautiful as this one...The Norwegian director Stefan Herheim is one of the hottest names in European opera; his Salome barely rises above the level of a fancy-dress party in a planetarium...The inclusion of a Muslim and two Christians among Strauss’s quintet of argumentative Jews - the composer’s musical portraiture is, admittedly, anti-semitic - seems pointlessly politically correct in a production that seems closer to showbiz than art...”
Larry Lash [MusicalAmerica.com] en Hugh Canning [The Sunday Times] over Salome - Richard Strauss met Berliner Philharmoniker o.l.v. Sir Simon Rattle en regie van Stefan Herheim, Osterfestspiele Salzburg [mei 2011]

“...De honderdste sterfdag van Gustav Mahler leidde tot veel eerbetoon aan de componist. Das Lied von der Erde [1909], Mahlers laatste vocale meesterwerk over de eeuwige cyclus van leven en dood, klonk in drie verschillende versies...Het Residentie Orkest gebruikte de kale, indringende versie voor kamerorkest van Sch\uFFFDrg en Riehn. Tenor Marcel Beekman was ruimschoots verstaanbaar in de soms inventieve Nederlandse ‘hertaling’ van Jan Rot...”
Kasper Jansen [NRC] over Das Lied von der Erde – Gustav Mahler, Residentie Orkest o.l.v. Jurjen Hempel – Nieuwe Kerk, Den Haag [mei 2011]

“...Onder handen van dirigent Frans Br\uFFFDkrijgt de Johannes van het Orkest van de Achttiende Eeuw een karakteristieke mildheid. Br\uFFFDheeft stijgende sterren als sopraan Carolyn Sampson en tenor Marcel Beekman in zijn equipe...”
Frits van der Waa [Volkskrant] over CD Johannes Passion – J.S. Bach [aria’s], Orkest van de Achttiende Eeuw & Cappella Amsterdam o.l.v. Frans Br\uFFFD– label: Glossa [april 2011]

“…Stijlvolle tenorliederen door Marcel Beekman…Het Duitse tenorlied was vooral in de zestiende eeuw heel populair. Heinrich Isaac en zijn leerling Ludwig Senfl worden beschouwd als de belangrijkste vertegenwoordigers van dit repertoire. De tenor Marcel Beekman en het Amsterdamse Brisk Recorder Quartet weten deze prachtige miniatuurtjes hoorbaar op waarde te schatten. Hoewel thuis in vrijwel alle stijlen is Beekmans lichte timbre bij uitstek geschikt voor deze liederen en versmelt zijn stem wonderschoon met de ijle klanken van het subtiel spelende blokfluitensemble. Het spreekt natuurlijk voor zich dat hij het beroemdste tenorlied aller tijden, “Innsbruck, ich muss dich lassen” ook zingt. Kortom: Renaissance in stijl…”
Frans Jansen [Klassieke Zaken] over de CD Ich stuend an einem Morgen/German songs for tenor of the 16th century van Brisk Recorder Quartet Amsterdam & Marcel Beekman [april 2011]

"...Spannend wird es, wenn die j\uFFFDen Schriftgelehrten ihren Auftritt haben: Da organisiert Rattle lustvoll-raffiniert das Chaos der Stimmen, da herrschen pl\uFFFDich Leben und Spa\u0760im Orchester...Die S\u3B67erbesetzung: Lauter edle Organe, durchweg vorbildliche Artikulation..."
Frederik Hanssen [Der Tagesspiegel] over Salome van Richard Strauss met de Berliner Philharmoniker o.l.v. Sir Simon Rattle [maart 2011]

“…Tenor Marcel Beekman heeft een wellevend geluid, zingt zoet zonder decadent te worden, goed gekapt maar niet gemani\uAC65erd. Zo brengt hij Duitse liederen uit de 16e eeuw [van Ludwig Senfl en aanverwanten] waarin de melodie, contrapuntisch prachtig, in de tenor[partij] is gelegd. Beekman laat zich vergezellen door Brisk, een Amsterdams blokfluitkwartet dat zijn naam met ere draagt…Beekman gedraagt zich echt als vox humana, gebruikt alle zones van zijn stem, maar weet ook te zwijgen. Zo hou je een cd lang frisse oren…” / “…Samen met tenor Marcel Beekman storten de vier blokfluitisten van het Brisk Recorder Quartet zich vol enthousiasme op het Duitse tenorlied uit de 16e eeuw…Drinkliederen, komische liederen en hoofse liefdesliederen komen aan bod. De melodielijnen en de muzikale omlijsting zijn opvallend gevarieerd, waardoor dit album van begin tot eind blijft boeien…”
Jan van Laar [Elsevier] en Henri Drost [Platomania] over de CD Ich stuend an einem Morgen/German songs for tenor of the 16th century van Brisk Recorder Quartet Amsterdam & Marcel Beekman [februari 2011]

“…Wat dirigent Reinbert de Leeuw en het Radio Filharmonisch Orkest ontketenen grenst soms aan het ongelooflijke. Wagemans stelt hier uit klodders Stravinsky, scheutjes Andriessen, porties Messiaen en nog veel meer een heel eigen, complexe maar toegankelijke en subliem georkestreerde mix samen. En de bijna geheel Nederlandse zangersploeg laat horen dat De Nederlandse Opera zijn protagonisten wel wat vaker in de eigen contreien mag zoeken…De tweekoppige tiran Zamar wordt geweldig gezongen door Marcel Beekman en Dennis Wilgenhof, om en om lettergrepen hikkend…” / “…In Neoncratio heerst het tweekoppig monster Zamar [de tenor Marcel Beekman in Siamese koppeling aan de bas Dennis Wilgenhof], gestoken in een groenglibberig pak vol griezelige uitstulpingen…”/ “…Man erlebt die beklemmende Vehemenz, mit der im zweiten Akt die Untergangs-Angst aus Ligetis Grand Macabre irrlichtert und sich ein panisch marschierendes Volk altgewordener Kinder dem finsteren Zamar unterwirft, der wie ein glitschiges Doppel [aus Tenor Marcel Beekman und Bass Dennis Wilgenhof] daher kommt…” / “…De solisten zijn zonder uitzondering uit fraai vocaal hout gesneden…Marcel Beekman en Dennis Wilgenhof mengen prachtig samen als het tweekoppige wezen Zamar...” / “…Er wordt goed gezongen en dat is een opluchting… De bas Dennis Wilgenhof en tenor Marcel Beekman leveren een bewonderenswaardige prestatie als de tweekoppige dictator Zamar. Onduidelijk is echter of hun personage geestig of dramatisch bedoeld is…” / “…Der kurzhosig befrackte Prikkebeen leidet unter seiner psychologisierenden Schwester ebenso wie unter der Terrorherrschaft des doppelk\uFFFDgen Despoten Zamar im b\uFFFD Reich Neoncratio… Eine hochpolitische Allegorie auf den drohenden Autokraten Geert Wilders also? Opernholland in Not?... Reinbert de Leeuw f\uFFFDein Radio Filharmonisch Orkest umsichtig wie ein allwissender Comiczeichner durch diese in allen Spektralfarben stahlende Monsterpartitur. Das Ensemble singt so niederl\u3B64isch deftig wie belcantisch tadellos…” / “…Tijdens Legende komt er heel wat op de toeschouwer af met de duizelingwekkende hoeveelheid muzikale stijlen en de steeds maar absurdere plotwendingen…De uitstekend gespeelde en gezongen voorstelling lijkt vooral een ode aan de ongebreidelde fantasie…” / “…In Legende, angels fall from heaven, characters change name and identity, a brother and sister share a damaged, incestuous love and butterflies give way to murderous dictators…Reinbert de Leeuw steers his musical forces through the diffuse score with a rock-steady hand, and an excellent cast gives its all…”
Frits van der Waa [De Volkskrant], Thea Derks [Weblog Radio 4], Joachim Lange [Frankfurter Rundschau], Jordi Kooiman [Operamagazine], Mark Duijnstee [Opera Nederland], Dirk Sch\uFFFDFrankfurter Allgemeine Zeitung], Jochem Valkenburg [NRC Handelsblad] en Shirley Apthorp [Financial Times] over Legende van Peter-Jan Wagemans bij DNO/Amsterdam in regie van Marcel Sijm met het Radio Filharmonisch Orkest en het koor van DNO o.l.v. Reinbert de Leeuw [februari 2011]

“...Maarten Altena heeft met ‘Up and up|Down and Out’ een prozatekst op muziek gezet waarin het voorspelen van een conservatoriumstudent wordt beschreven. Dat examen loopt fout af. In weerwil van de heldere declamatie van tenor Marcel Beekman...” / “...Een andere compositie die voor het eerst klonk, was van de hand van Maarten Altena. In ‘Up and up|Down and Out’ verplaatste tenor Marcel Beekman zich in de gevoelens van schaamte van een jonge pianist op een pianoconcours. De voordracht van Tijs Goldschmidts tekst had, door de recitatief-achtige vorm, een licht houterige uitwerking, ondanks de mooi spaarzaam ge\uEB73trumenteerde begeleiding en de grillige accenten...”
Frits van der Waa [Volkskrant] en Frederike Berntsen [Telegraaf] over ‘Up and up|Down and Out’ van Maarten Altena in Dutch Design/Donderdagavondserie - Muziekgebouw aan ’t IJ met ASKO|Sch\uFFFDrg o.l.v. Bas Wiegers [december 2010]

“...Stravinsky’s ‘Les Noces’ is bekend in verschillende kleinere bezettingen. Steven Stucky’s versie klonk vooral als een Amerikaanse. Hier en daar ontstond logheid omdat Stucky zich ondanks de opgevoerde mankracht netjes aan Stravinsky’s noten hield, die daarom geregeld topzwaar werden. De verder uitstekende solistencast kwam er af en toe ook niet meer bovenuit...” / “...Helemaal ondersteboven raak je niet van de door Steven Stucky voor groot orkest omgewerkte versie van Stravinsky’s ‘Les Noces’. De uitvoering die Adams -ook een prima dirigent- met het Radio Filharmonisch Orkest en vier van zijn beste zangers gaf, kon het stuk niet bijzonderder maken, maar onderstreepte wel waarom alle orkesten en het koor van het MCO internationaal zo hoog staan aangeschreven...”
Jochem Valkenburg [NRC Handelsblad] en Roeland Hazendonk [Het Parool] over ‘Les Noces’ van Igor Stravinsky/Steven Stucky in de NTR ZaterdagMatinee met Radio Filharmonisch Orkest en Groot Omroepkoor o.l.v. John Adams [november 2010]

“...Dit seizoen geeft het programma van Matthijs van Nieuwkerk opdrachten aan eigentijdse componisten voor opera’s van \uAA2E minuut over de actualiteit. Na Micha Hamel en Michel van der Aa, werkte Calliope Tsoupaki de hele zondagnacht door aan ‘Vesuvius 1927’, een hommage aan Harry Mulisch. Het libretto van schrijver P.F. Thom\u8CA5 was sneller klaar. Eigenlijk had de opdracht moeten gaan naar \uAA2E van de componisten van ‘Reconstructie’, maar Tsoupaki is een leerling van Louis Andriessen. Haar favoriete tenor Marcel Beekman bezong met engelenvleugels de eeuwige leeftijd van Mulisch...”
Hans Beerekamp [NRC Mediablog] over ‘Vesuvius 1927’ van Calliope Tsoupaki en Frans Thom\u8CA5 door tenor Marcel Beekman en blokfluitist Ant\uDA76\uDE2F Carrilho in het VARA-tv-programma ‘De wereld draait door’ [november 2010]

“...Tsoupaki manages to straddle the worlds of contemporary post-minimal concert music and Byzantine chant with ease; nobody, on listening to this setting of the Passion could doubt its 21st-century provenance, or its profound connection with the composer’s beliefs as expressed through the Greek orthodox church. Underlining this is the choice of the performers...There are moments of sublime beauty and moments of terrifying power, all couched within a language that is a unique mixture of deeply Greek roots and a facility with all the resources of contemporary music-making...Though all the singers are outstanding, I must make special mention of Marcel Beekman, whose handling of the extremely high-lying line is nothing short of masterly. A remarkable recording -made live- of a remarkable work...”
Ivan Moody [International Record Review] over CD Lucas Passion - Calliope Tsoupaki [zomer 2010]

“…Marcel Beekman redt ‘Greek Love Songs’…Gastzanger Marcel Beekman redde de avond: wat een expressieve tenor! En bovendien eentje die weet wat liedjes zingen betekent. Gedichten als ‘De lente is gekomen’, ‘Stemmen’ en ‘Herinner je, lichaam’ [met een mooi pendelend klokje in de trombones] zong hij in alle schakeringen tussen schaamteloos verzengend en breekbaar tastend. Een mooie evenknie van de looplezende dichter-acteur Ramsey Nasr, tussen Tsoupaki’s liederen door…” / “…Tsoupaki’s intieme, warmbloedige liefdesliederen zijn doordrenkt van weemoed naar een deels imaginair Griekenland, net als eerder ook haar Lucas Passie. De ster van die passie, tenor Marcel Beekman, toonde zich opnieuw de ideale interpreet van Tsoupaki’s muziek. Ondanks de taalbarri\u7C65 –hij zong in het Grieks- wist hij voortdurend te overtuigen dat hij de teksten volledig begreep, en zijn publiek daarvan met slechts muzikale middelen volledig deelgenoot te maken…” / “…Gelukkig was er ook Marcel Beekman. In zijn solo’s werd de muziek opeens boven de middelmaat uitgetild en klonk het zoals het waarschijnlijk had moeten klinken…” / “…De oprechtheid van Tsoupaki’s door het late werk van Stravinsky be\uEB76loede neostijl is absoluut voelbaar, maar oprechtheid kan bloedstollend vervelen als er iets aan de kwaliteit schort…”
Anthony Fiumara [Trouw], Jochem Valkenburg [NRC Handelsblad], Basia Jaworski [Operamagazine] en Roeland Hazendonk [Het Parool] over Greek Love Songs - Calliope Tsoupaki, Zaha Hadid Paviljoen/Westergasfabriekterrein – Holland Festival [juni 2010]

“…Het niveau was zeer hoog dit jaar. Het openingsconcert van het Huygens Muziekfestival 2010 in de Dorpskerk in Leidschendam met het muziektheaterwerk ‘Het Hooglied van Salomo’ zette de standaard. Tenor Marcel Beekman en fluitiste en festivaldirecteur Noor Kamerbeek, gaven de nieuwe muziek van componist Jeff Hamburg een enorme diepte en intimiteit. De fenomenaal gezongen hoge tonen in samenklank met het warme geluid van de houten dwarsfluit voerden het publiek mee in een mix van Joodse, Arabische en hedendaagse klanken. Carel ter Linden en Mieke Lelyveld brachten de tussenliggende teksten met veel gevoel en duiding…”
Dick Jansen [Het Krantje] over Het Hooglied van Salomo – Jeff Hamburg [mei/juni 2010]

“…Muzikaal viel er in het Amsterdamse Concertgebouw voldoende te genieten. De solisten schitterden; Ilse Eerens en St\u8BE8anie Revidat haalden de in de opera sporadisch aanwezige dramatiek behendig naar voren. Henk Neven, Marcel Beekman en David Wilson-Johnson fungeerden als gedegen tegenspelers…” / “…Marcel Beekman leefde zich lekker uit als Spaanse en later Franse officier. Met zijn grote stem en doordringende timbre sprak hij klare taal. Dat gold eveneens voor bariton Henk Neven, die onberispelijk de rollen van Osman en Don Alvar zong…”
Lonneke Regter [De Volkskrant] en Jordi Kooiman [Operamagazine] over Les Indes Galantes – J.Ph. Rameau met het Orkest van de 18e Eeuw o.l.v. Frans Br\uFFFD NPS Zaterdagmatinee [mei 2010]

“… Na een korte serie ademhalingsoefeningen –een vol Carr\u77FAucht en puft simultaan- verdwijnt deze ‘Houdini on the rocks’ een deel van de avond tot aan zijn nek in een bak met ijs. Het resulteert in een bizar schouwspel waarin de langzaam rood aanlopende ijsman sto\uE8A9jns staart naar de operazanger en dansers die zich voor zijn neus in het zweet werken…De gedachtenstroom is ondertussen niet te stoppen. Karl Marx klimt op de b\uFFFD‘heroverweging van gedachten’] met in zijn kielzog danseressen met wild uitstekend Marx-haar…”
Berend Jan Bockting [De Volkskrant] over het Circus der Gedachten [Marcel Beekman in Purcell’s ‘The Cold Song’ en als Karl Marx in Schuberts ‘Tr\u3B65nregen’], Theater Carr\u7816 Amsterdam [mei 2010]

“…’La Commedia,’ Louis Andriessen’s operatic dissection and reconstruction of Dante’s ‘Divine Comedy,’ is the centrepiece of a series of concerts devoted to the composer at Carnegie Hall this month…Claron McFadden sang with an alluring, honeyed tone; Cristina Zavalloni gave powerful accounts of the arias sung by Dante, and Marcel Beekman gave a lovely account of the work’s only traditional aria, which opened the ‘Garden of Earthly Delights’ section…Reinbert de Leeuw drew a rich-hued, high-energy performance from Asko|Sch\uFFFDrg, expert interpreters of Mr. Andriessen’s work…”
Allan Kozinn [The New York Times] over La Commedia – Louis Andriessen, Carnegie Hall – New York [april 2010]

“…The journey is not clear-cut, but Dante –in the form of the versatile new music specialist Cristina Zavalloni- descends into the horrible city of Dis and also enters a purgatory fashioned after Hieronymus Bosch’s “The Garden of Earthly Delights”. Lucifer –in the form of actor and popular singer Jeroen Willems- is a character out of Vondel. Beatrice [in the visage of the high-voiced Claron McFadden] has a small part, as does Dante’s musician friend Casella, sung by a baroque music specialist, tenor Marcel Beekman…”
Mark Swed [Los Angeles Times] over La Commedia – Louis Andriessen, Walt Disney Concert Hall – Los Angeles [april 2010]

“…Marcel Beekman zong fantastisch gruwelijk ‘Erw\u39A5, wie sein blutgef\u3C62ten R\uFFFD- een hoogtepunt op de avond onder Frans Br\uFFFD”
Leen Roetman [NRC Cultuurblog] over Johannes Passion-tour met Orkest van de 18e Eeuw o.l.v. Frans Br\uFFFD[april 2010]

“...Ook in onze tijd voegen religieuze componisten nog passies aan het repertoire toe. De Lucas Passie van Calliope Tsoupaki is een voorbeeld. Tijdens het Holland Festival van 2008 kreeg het werk zijn eerste en vooralsnog enige uitvoering, waarvan deze cd een live-opname presenteert. De sterke kanten [de schitterend zingende Beekman, het betoverend spelende Nieuw Ensemble onder leiding van Ed Spanjaard] zijn goed te horen...” / “...Tsoupaki’s Lucas Passie is een stuk zoals dat nog niet bestond, geschreven in een overwegend welluidend, zeer mededeelzaam idioom. Moderne muziek die iedereen zal aanspreken. En de uitvoering mag er wezen. Tenor Marcel Beekman maakt indruk...”
Jochem Valkenburg [NRC Handelsblad] en Erik Voermans [Het Parool] over CD -Lucas Passie - Calliope Tsoupaki [maart 2010]

“…Glanzvoller h\u3CF4e die Er\uFFFDung der Bachwochen nicht sein k\uFFFDn. Frans Br\uFFFD der holl\u3B64ische Altmeister, lie\u0760in Bachs Taufkirche die Johannespassion in unerh\uFFFDr Perfektion klingen. Dazu hatte Br\uFFFDerlesene Bachs\u3B67er gewonnen wie Carolyn Sampson, Thomas Oliemans und Marcel Beekman…” / “…Die Auff\uFFFD setzte schwer widerlegbare Ma\u07B3t\u3865…Eventuell h\u3CF4e man bem\u3B67eln k\uFFFDn da\u0760dem ausdrucksstarken Tenor Marcel Beekman der holl\u3B64ische Akzent gelegentlich die Vokale beengte, aber wenn einem solche Einzelheiten auffallen, beweist das nur wie differenziert die Anspr\uFFFDeworden sind und wie sehr man als Bach-H\uFFFD verw\uFFFD ist…”
Wolfgang Wicht [Th\uFFFDr Allgemeine Zeitung] en Kristina Maidt-Zinke [S\uFFFDsche Zeitung] over Johannes Passion-tour o.l.v. Frans Br\uFFFD Eisenach en M\uFFFD [maart 2010]

“…Marcel Beekman had het heel wat beter door; deze evangelist wist met glasheldere dictie elk woord de juiste lading te geven, waardoor het luisteren naar hem een intens spannende ervaring werd…”
Koen Edeling [De Twentsche Courant/Tubantia] over Johannes Passion met Orkest van het Oosten o.l.v. Jan Willem de Vriend, Muziekcentrum Enschede [maart 2010]

“…Ottimo il Prigioniero del baritono estone Lauri Vasar; funzionali i due sacerdoti di Marcel Beekman e Nanco de Vries…”
Edoardo Saccenti [Operaclick] over Il Prigioniero – Luigi Dallapiccola, De Nederlandse Opera, Amsterdam [maart 2010]

“…De Griekse Calliope Tsoupaki heeft vele verschillende werken op haar naam staan. Met haar Lucas Passie [Holland Festival 2008] springt zij nadrukkelijk uit haar cirkel door een groot religieus werk te schrijven. De Griekse tekst wordt door een Byzantijns en een Europees ensemble gezongen. De Christus partij wordt door een overtuigende Marcel Beekman ingevuld…” / “…Tsoupaki heeft met haar Lucas Passie een passiemuziek geschreven die in de meest letterlijke zin van het woord grensverleggend is… De prestaties van alle betrokkenen zijn niet te overtreffen … Dit is een CD die niemand mag missen die gewoon van goede muziek houdt!” / “…The piercingly intense performances of the three vocal soloists [male Byzantine singer Ioannis Arvanitis, female Palestinian singer Raneen Hanna and Dutch operatic tenor Marcel Beekman] are nothing less than phenomenal; all of the performances, in fact, led by Ed Spanjaard, are extraordinarily gripping in  their visceral impact…Taken from a performance at the 2008 Holland Festival, this recording should be of strong interest to fans of new vocal and choral music, and of boundary-stretching religious music. Highly recommended…”
Wil Zenhorst [Platomania], Siebe Riedstra [Luister] en Stephen Eddins [All Music Guide/Barnes & Noble] over CD Lucas Passion – Calliope Tsoupaki [februari/maart 2010]

“…Het Franse barokorkest Akad\u9B29a speelt uitstekend en valt op door haar sterke solistische prestaties, zoals de traversopartij in de tenoraria 'Das Blut, so meine Schuld durchstreicht' uit cantate 78. Bovendien heerst er hier een goede verstandhouding tussen instrumentalisten en zanger, zodat de dialoog tussen zang en instrument perfect in elkaar haakt…Een uitstekende cast van solisten kenmerkt deze uitvoering. De zangpartijen klinken alle vier muzikaal, expressief en licht genoeg. Tenor Marcel Beekman is goed verstaanbaar en zingt met een mooie stem en een gezond gevoel voor dramatiek in de verschillende recitatieven…Deze drie eerder bekende cantates en een minder gespeeld motet krijgen op deze cd een schitterende uitvoering mee, zowel van de vocalisten als van het orkest. Het resultaat is een prachtige Bach die vol muzikaliteit en respect voor de muziek uitgevoerd wordt…”
Bart Cypers [Kwadratuur] over CD Bach Cantatas & Motets van Akad\u9B29a o.l.v. Fran\u6BA9se Lasserre [februari 2010]

“... ‘Pathos’ begint met het prachtig gezongen en diep ontroerende ‘Onze Vader’. Tsoupaki cre\uA932t hier een sfeer van bijna vrome deemoed, waarbij een belangrijke plaats is ingeruimd voor de melodieuze hobo, klarinet, ney, kemen\u68E0en qanun; het is treffend hoezeer westers en oosters idioom hier samen kunnen gaan... De uitvoering is buitengewoon sterk. Dat begint al met de tenor Marcel Beekman, die de rol van Jezus op het lijf geschreven is en wiens vocale mogelijkheden door Tsoupaki tijdens het componeren op waarde moeten zijn geschat...”
Aart van der Wal [www.opusklassiek.nl] over CD Lucas Passion – Calliope Tsoupaki [februari 2010]

“…Enorm publikumswirksam gerieten die historisch getreuen Travestierollen der beiden Ammen: Köstlich, wie Marcel Beekman als tenoral-deftige Arnalta agierte, ohne in Klamauk abzugleiten…” / “…Carsen stellt die Figuren in den Mittelpunkt, indem er auf leere Räume setzt. Da ein Tisch, dort eine Badewanne, dann ein Bett; der Rest ist eine durch rote Vorhänge unterschiedlich geformte Theaterarchitektur. Er bringt hier eine moderne Gesellschaft ohne Verspieltheit solide und ohne Drastik dazu, ihre Affekte auszuleben. Solide wirken Lawrence Zazzo [als Ottone], Ingela Bohlin [als Drusilla] und Marcel Beekman [als Arnalta]…” / “…Das lebhafte, packende Resultat dieser Regiearbeit liegt natürlich auch an der schauspielerischen Bravour einiger Sänger; der Tenor Marcel Beekman als Poppeas umwerfend komische, alte Amme…” / “…Für jede Menge Komik sorgen vor allem Andrew Watts und Marcel Beekman in forschen Frauenrollen…” / “…Daß die Premiere vor zunehmend angetanem Publikum eine “Krönung” wurde, hatte auch mit der Brillanz kleinerer Rollen wie der eitlen Amme und Bissgurn Arnalta [Marcel Beekman] zu tun…” / “…Souveräne bis überzeugende Figuren im exaltierten Intrigenspiel sind Anna Bonitatibus’ hasserfüllte Ottavia, David Pittsingers hervorragender Seneca und Marcel Beekmans skurille Arnalta…” / “…Die komischen Rollen der Arnalta und Nutrice wurden nach historischer Aufführungspraxis mit Männern besetzt, wodurch der Abend eine zusätzlich belebend-komische Note gewann. Marcel Beekman generierte durch Seine witzige Darstellung mit flexibler Stimme Gelächter und Beifall. Der Applaus am Schluß war stark, ohne Missfallensbekundungen…” / “…Marcel Beekman als Poppeas Amme Arnalta und Andrew Watts als alte Nutrice sind zwei wahre Erzkomödianten. Der Beifall war frenetisch, auch für die Regie, und das zu Recht…”
Walter Weidringer [Die Presse], Ljubiša Tošic [Der Standard], Luise Hahn [Der Kurier], Marion Eigl [Wiener Zeitung], Michael Tschida [Kleine Zeitung], Karlheinz Roschitz [Kronenzeitung], Dominik Troger en Renate Wagner [Der neue Merker] over Monteverdi’s L’Incoronazione di Poppea [rol: Arnalta] aan Theater an der Wien [Wenen, Oostenrijk] in regie van Robert Carsen en gedirigeerd door Christopher Moulds [januari 2010]

“…Het is een bizarre, vreugdeloze, maar komische orgie…De dans van Salome is helemaal niet wulps. Wel zet zij alle anderen tot dansen aan, de seniele Herodes, de zinnelijke Herodias, de lusteloze soldaten en de twistende joden, zelfs de Johannesfiguur ontkomt er niet aan…Deze aangename, vrolijke, chaotische opvoering maakte dat ik de ironische en parodistische elementen in Strauss’ muziek met z’n vele oriëntalismes en walsmelodieën veel beter kon pruimen. Er werd dan ook door alle solisten prachtig gezongen en door het Nederlands Philharmonisch Orkest onder Stefan Soltesz gespeeld met een enorme en ongekende intensiteit…” / “…Met een bijna achteloos pistoolschot brengt Herodes Narraboth om het leven. De joden en soldaten gooien het lijk over een bierkrat, sjorren zijn broek naar beneden en een necrofiele gangbang vangt aan. Jawel, na een zware depressie is regisseur Peter Konwitschny terug…Eén van de grappigste scènes uit de opera behelst het theologische getwist tussen vijf joden. Herodes durft Johannes niet te laten doden omdat hij meent dat deze God aanschouwd heeft. Dat kan niet, meent de één, de laatste die God gezien heeft is Elias. Maar was dat wel God, vraagt een tweede, of slechts een schaduw?...” / “...Die Wächter sind sonnenbebrillte Bodyguards und die Juden schmierige Rechtsanwälte, die nicht die Bibel, sondern das Strafrecht verdrehen. Sie hausen allesamt im Innern eines Bunkers ohne Türen, fressen, saufen, huren an, auf und unter einen weißgedeckten Tafel. Die Männer schänden der Reihe nach den Leichnam des von Herodes erschossenen Narraboth und verspotten Jochanaan…In Amsterdam geht es kräftig zur Sache. Die Oper nimmt es mit der Welt auf…”
Max Arian [De Groene Amsterdammer], Henri Drost [8 Weekly] en Christoph Schmitz [Deutschlandfunk/Kultur Heute] over Strauss’ Salome [rol: 2. Jude] bij De Nederlandse Opera in regie van Peter Konwitschny [november 2009]

“… In Anwesenheit von Königin Beatrix hatte am 6. April im Amsterdamer Schouwburg die erste holländische Oper “Granida” von P.C. Hooft [1605] Premiere. Die Aufführung [Regie: Wim Trompert] war höchst unterhaltend und schön anzuschauen. Die Titelrolle, Prinzessin Granida, die sich in einen armen Hirten [gut und verhalten Jeroen de Vaal] verliebt, wurde von Tania Kross mit ausladendem Mezzo gesungen. Allen die Show stahl jedoch der Tenor Marcel Beekman in der Crossdressing-Rolle von Granidas Amme…”
Basia Jaworski [Focus Musikszene] over de première van PC Hoofts Granida [rol: Voedster] in een productie van Stichting Ipermestra – zie tevens april 2009 - [juli 2009]

“Adembenemend laatste werk Kagel…Gelukkig was daar wondertenor Marcel Beekman, die de geest van de tekst tot in de laatste snikjes en jammerklachten tot uitdrukking bracht. Ook het ensemble haalde alles uit het stuk wat Kagel erin heeft gestopt – en dat is veel. Het is adembenemend: een regelrecht klinkend testament, vol verzakkende klankmengsels, spookviolen, tubaklanken met wiebelvibrato, en zo’n beetje alles wat maar te realiseren is in het vocale gebied. Beekman klikklakte met tong en lippen, floot en zong tegelijk, botte uit in een weelderige coloratuur, steeds in perfecte samenhang met de tekst…” / “…Er komen prachtige momenten voorbij, vooral als Kagel de eenzame verveling van zijn ziekbed treffend in muziek weet te vangen. Dat doet hij in de passage waar Heine dichtte dat hij ’s nachts maar wat ging fluiten om de verveling te verjagen. Hier klinkt een ijl duet van contrabas en viool als begeleiding van een weemoedig fluit/zingende solist. Tenor Marcel Beekman nam de hoofdrol glansvol op zich, en benutte alle uitersten van expressiviteit en stemgebruik…” / “… Marcel Beekman had een hele kluif aan zijn zo’n dertig minuten durende solozang. Schreeuwen, fluiten, tongklakken volgden elkaar rap op in vijftien tekstfragmenten. Het laatste besluit onverbiddelijk met ‘De dood roept mij’…” / “…Allerlaatste stuk van Mauricio Kagel gaat door merg en been…Gisteravond bracht ASKO | Schönberg onder leiding van Reinbert de Leeuw in het Muziekgebouw aan ’t IJ de Nederlandse première van het werk, als een soort vaarwel voor de bevriende componist, onder de titel De laatste maat [in memoriam Mauricio Kagel]. Tenor Marcel Beekman zong, fluisterde, schreeuwde, floot en neuriede de tekst, waarvan helaas achter in de zaal vrijwel geen syllabe was te verstaan…We wachten op de cd…”
Frits van der Waa [Volkskrant], Jochem Valkenburg [NRC Handelsblad], Kees Arntzen [Trouw] en Erik Voermans [Het Parool] over In der Matratzengruft van Mauricio Kagel met het ASKO | Schönberg o.l.v. Reinbert de Leeuw [Holland Festival, juni 2009]

“… De Radio Kamer Filharmonie en Cappella Amsterdam raakten pas echt op dreef in “La Melancholia”, een operatorium waarin Dusapin medische, theatrale en poëtische teksten over melancholie versmelt tot een angstaanjagend meesterwerk. Vier uitmuntende solisten, onder wie tenor Marcel Beekman, smeekten en jammerden, een kopertrio klonk als misthoorns, stiltes werden afgewisseld met klankmassa’s. Hallucinerende muziek om in te verdrinken…”/ “…Vooral de zangers waren prachtig gecast voor Dusapins klankmitrailleur, die geen genade kende voor de uitvoerders. Naast een zoemend Cappella Amsterdam hoorde je vocaal trapezewerk van sopraan Keren Motseri, alt Helena Rasker, tenor Marcel Beekman en countertenor Tim Mead…”
Floris Don [NRC Handelsblad] en Anthony Fiumara [Trouw] over La Melancholia van Pascal Dusapin met de Radio Kamer Filharmonie o.l.v. Pascal Rophé [Holland Festival, juni 2009]

“… In het Concertgebouw behoorde een uitvoering van Stravinsky’s weerbarstige Canticum Sacrum, met een sterk optreden van tenor Marcel Beekman, tot de hoogtepunten…” / “… Ook wie niet van het feestje wist, kwam aan zijn trekken, vooral dankzij de vertolking van Canticum Sacrum door het Groot Omroepkoor en het Radio Filharmonisch Orkest onder leiding van Reinbert de Leeuw. Een monolithisch, weinig gespeeld werk dat vooral dankzij het vocale aandeel van het gedisciplineerde koor en het overtuigend gemak van de solisten – tenor Marcel Beekman en bariton David Wilson-Johnson – indruk maakte…”
Jochem Valkenburg [NRC Handelsblad] en Kees Arntzen [Trouw] over Canticum Sacrum van Igor Stravinsky met het Radio Filharmonisch Orkest o.l.v. Reinbert de Leeuw [Holland Festival/NPS Matinee, juni 2009]

“…Top, dat is deze Schöpfung absoluut. Een als altijd delicaat zingend Nederlands Kamerkoor, een verassend goed voor de dag komend Concerto d’Amsterdam, drie puike solisten en een dirigent die er van begin tot eind de Schwung in houdt: dit was echt een avond genieten. Niet alleen voor het publiek trouwens; de uitvoerenden hadden zichtbaar plezier in deze kennelijk ook voor hen bijzondere ervaring. Het zijn vooral de solisten die deze geniale verklanking van het bijbelverhaal moeten dragen. De sopraan Johannette Zomer en de tenor Marcel Beekman zijn daartoe als weinig andere Nederlandse zangers in staat…”
Tom Ruijfrok [De Gelderlander] over concert-tournee Die Schöpfung van Joseph Haydn [mei 2009]

“…Marcel Beekman [voedster] is vocaal en theatraal het stralend komisch middelpunt, zoals hij dat trouwens ook was in Cavalli’s “L’Ipermestra” – de nog geslaagdere voorstelling waarmee dezelfde makers in 2006 het Festival Oude Muziek openden…” / “…Marcel Beekman heeft de lach aan zich hangen en excelleert in de travestierol van voedster…” / “…Er zijn maar twee spelers die echt kunnen zingen, Tania Kross en haar trouwe voedster, de tenor en komiek Marcel Beekman…” / “…Granida is één van de leukste voorstellingen sinds tijden, muzikaal van zeer hoog niveau. Dat is te danken aan de prestaties van het ensemble La Sfera Armoniosa en een handvol Nederlands toptalent als Tania Kross, Jeroen de Vaal en Marcel Beekman…” / “… Onder de andere vocalisten valt de tenor Marcel Beekman op in de travestierol van zorgzame maar wantrouwende voedster, een personage dat eigenlijk in geen vroeg-barokke opera mag ontbreken. Onvergetelijk is het elegante drafje met wapperende rok dat Beekman in deze productie demonstreert…” / “… Marcel Beekman steelt echter wel de show als Granida’s voedster. Briljant in alle finesses is hij dolkomisch en nooit flauw. Daarbij zingt hij zowel in zijn solo’s als in de ensembles schitterend, smaakvol en met een prachtige timing…” / “… Vooral Beekman, dankbaar zijn travestierol als voedster uitbuitend, was enerverend. Voor de meeste lachsalvo’s was hij verantwoordelijk…”
Mischa Spel [NRC Handelsblad], Peter van der Lint [Trouw], Roland de Beer [Volkskrant], Oswin Schneeweisz [Algemeen Daglbad], Aad van der Ven [Den Haag Centraal], Jan van Smeden [www.ihtr.nl], Jordi Kooiman [www.operamagazine.nl] over de reconstructie-opera Granida [rol: Voedster] van P.C. Hooft o.l.v. Mike Fentross op tournee door Nederland [april 2009]

“…Veruit de mooiste Matthäus van de afgelopen jaren…Ook van de solisten valt alleen maar goeds te zeggen; tenor/evangelist MarcelBeekman zong heel beeldend…”
Marjolijn Sengers [Eindhovens Dagblad] over Matthäus Passion Bach met Het Brabants Orkest o.l.v. Peter Dijkstra [april 2009]

“…Ontroerende Matthäus van Holland Symfonia…Evangelist Marcel Beekman bracht het lijdensverhaal vol dynamiek…”
Winand van de Kamp [Haarlems Dagblad] over Matthäus Passion Bach met Holland Symfonia o.l.v. Boudewijn Jansen [april 2009]

“…De snel rijzende tenor Marcel Beekman, die een grote naam heeft opgebouwd in Nederland, trad op in de Hippolytuskerk. Eerst twee liederen van Dowland; adembenemend mooi gezongen. Dan liederen uit Schuberts “Die schöne Müllerin” die ditmaal werden begeleid op gitaar; dit deed niets af aan de schoonheid. Er werd ademloos geluisterd. Verder klonk echter hedendaags: 3 Liederen voor tenor, fluit en gitaar van Kees Arntzen waarin vooral Beekman opviel door flexibiliteit en het vermogen om te spelen met zijn techniek tussen ingetogen en expressief. Voorts drie liederen uit het Hooglied van Jeff Hamburg. Een prachtige compositie voor fluit en tenor, weergaloos mooi uitgevoerd door Pameijer en Beekman. Tot slot de wereldpremière van zes door Kees Arntzen geschreven liefdesliederen op teksten van de Portugese dichter José Maria de Aguiar Carreiro met heel mooie delen waarbij fluit en tenor elkaar in prachtige smeltende akkoorden zoeken en vinden...”
Henk Pruijsen [Wieringer Courant] over recital in Hippolytushoef [februari 2009]

“…Hinzu kam die gesanglich wirklich solide Leistung der jungen internationalen Besetzung, die gerade in den Arien zur Geltung kam. Besonders ragte die klare, kräftige Stimme des niederländischen Tenors Marcel Beekman hervor, der Don Chisciottes Freund Lope verkörperte…”
Stefan Beig [Wiener Zeitung] over de opera “Don Chisciotte in Sierra Morena” van Francesco Conti o.l.v. Huw Rhys James in het Semper-Depot, Wenen [februari 2009]

“...Dat een hoog tempo geen probleem hoeft te zijn, toonde tenor Marcel Beekman. Hij zong zijn aria’s, vooral “Ich will nur Dir zu Ehren leben”, met soeverein gemak en krachtige overtuiging. Ook in de woord voor woord verstaanbare recitatieven maakte hij met zijn heldere stem indruk...” / “...Dirigent Dijkstra zette in met straffe tempi. Tenor Marcel Beekman was derhalve gewaarschuwd en hield met gemak stand. Met heldere stem schitterde hij in een aantal aria’s. Het solistenkwartet vormde een mooie eenheid van krachtige, warme en kwalitatief gelijkwaardige stemmen...”
Dingeman van Wijnen [Friesch Dagblad] en Ingrid Metz [Leeuwarder Courant] over concertreeks Weihnachtsoratorium Bach met het Noord Nederlands Orkest o.l.v. Peter Dijkstra [december 2008]

“...The concert featured baroque works by a selection of French composers and several extracts from cantatas by the famous German composer Johann Sebastian Bach. The chosen venue was the richly decorated Al-Zeitun Church in the old city close to Bab Sharki, the east gate of the walled city center. By featuring classical instruments like harpsichord, violins and bassoon, Marcel Beekman and his accompaniment managed to capture the audience in a unique atmosphere, and guide them through a world of music with which many were unfamiliar. Alternating between slower pieces in praise of the Biblical Creation, and more upbeat ones celebrating the wonders of life, Beekman filled the church with the sacral sounds of the 18th century. Despite this fairly high degree of musical specialization, the church was filled to the last bench by a mixed crowd of classical music aficionados and members of all religions from the surrounding quarters. For Beekman this was not the first time he has worked in the Middle East, and he hopes to do so again. Given that the European background of the concert seemed at odds with the Arab nature of the festival, it was a fine example of how music can build bridges between cultures and religions...”
Raphael Thelen [The Daily Star for Lebanon and Syria] over concert in Damascus t.g.v. Arab Capital of Culture i.s.m. NIASD en Ambassade van het Koninkrijk der Nederlanden [november 2008]

“...De opbrengst van de Nederlandse Muziekdagen 2008, afgelopen weekend in het Muziekgebouw, valt bepaald niet tegen. Componist en dirigent Micha Hamel, die ook de komende drie afleveringen zal programmeren, heeft ervoor gekozen handenvol nieuwe muziek te laten horen. Vrouwelijke componisten zijn goed vertegenwoordigd. Anke Brouwer doet het vooral met strijkers in haar Stravinskiaanse “Wakker”, beeldschoon gezongen door Marcel Beekman...” / “...Zaterdagavond trok o.a. “Wakker” van Anke Brouwer de meeste aandacht. Brouwer maakte een boeiende zetting van twee gedichten van Alfred Schaffer, die prachtig werden vertolkt door de tenor Marcel Beekman en het Radio Filharmonisch Orkest onder Micha Hamel...”
Frits van der Waa [Volkskrant] en Thea Derks [www.radio4.nl] over concert in Nederlandse Muziekdagen met Radio Filharmonisch Orkest o.l.v. Micha Hamel [november 2008]

“…The Marathon Family, a new opera buffa by Serbian composer Isidora Žebeljan, contains perhaps the most vile, reprehensible, disgusting, idiotic and amoral characters and plot in operatic history, and I loved every one of its 88 uninterrupted minutes. Neue Oper Wien, which premiered the work in August at the Bregenz Festival, brought the production to Vienna for a limited run at Halle E in the MuseumsQuartier…”
Larry Lash [musicalamerica.com] over “Eine Marathon-Familie” van Isidora Žebeljan o.l.v. Premil Petrović in Wenen [november 2008]

“...De stralende en gedenkwaardige uitvoering van Orffs Carmina Burana vormde het onbetwiste hoogtepunt. Bachkoor, solisten en orkest gaven een uitvoering om voor op het puntje van je stoel te gaan zitten. Het geïnspireerde Gelders Orkest leverde een weldadige transparantie en klankrijkdom. De voortreffelijke tenor Marcel Beekman bracht de klaagzang van de gebraden zwaan vanaf het balkon ten gehore...”
Maarten Mestrom [Apeldoornsche Courant/De Stentor] over concert in Orpheus Apeldoorn met Gelders Orkest o.l.v. Joop Schets [november 2008]

“…In Tsoupaki’s Lucas Passie wint de menselijke warmte het van een koel-abstracte vergoddelijking…Als krachtige pilaren ondersteunen twee stemmen de passie: de tenor Marcel Beekman als een Orfeushoge Jezus [toch even wennen als je ‘onze’ passietraditie gewoon bent, zoals die van Bach met diepe bassen] en de aan oude iconen herinnerende Byzantijnse voorzanger Ioannis Arvanitis...Een zekere mildheid brak weldegelijk door in het vierde deel van Andriessens vijfdelige reis onder de titel ‘De Tuin der Lusten’ naar Jeroen Bosch. Hier komen sferen van Gershwin, Debussy, Ravel en Poulenc samen in een soort van autobiografische reflex. De enige ‘echte’ zanger was Marcel Beekman, hij verwees in zijn rol
van Casella naar \uAA2E van Andriessens favorieten uit zijn jeugdjaren. Pierre Audi merkte niet ten onrechte over dit stuk op: ‘Het lijkt wel alsof je je hele leven samenvat’…”
Ernst Vermeulen [Ons Erfdeel] over twee producties van het Holland Festival 2008 [oktober 2008]

“…Het publiek in Belgrado was verbijsterd en huldigde de componiste, de zangers en de instrumentalisten met een ovatie…De Nederlandse tenor Marcel Beekman als Laki, Marco Di Sapia als zijn zoon Mirko en Walter Raffeiner als Aksentije zetten op onnavolgbare wijze de Servische familie Topalović neer in het Duits…”
vertaald uit het Servisch [Pravda, Beograd] over “Eine Marathon-Familie” van Isidora Žebeljan tijdens BEMUS, Belgrado [oktober 2008]

“…Ook heel goed in Aangenaam Klassiek 2008: Jos van Veldhoven, de Bachvereniging en solisten als Johannette Zomer en Marcel Beekman, die uitmunten in cantates van Bach, Buxtehude en Böhm over het Hooglied…”
Roland de Beer [Volkskrant] over de CD “Beloved and Beautiful” met de Nederlandse Bachvereniging o.l.v. Jos van Veldhoven op label Channel Classics [oktober 2008]

“…Met een dozijn vocale solisten pakte de ZaterdagMatinee dit weekend tijdens het tweede concert in de operaserie flink uit…Onder leiding van Thierry Fischer kreeg de met veel zorg samengestelde vocale cast gelegenheid zich te profileren…Toch kon ook de heldere projectie en klare dictie van al die vele zangers niet verhinderen, dat aan het eind van de middag een gevoel van verzadiging opkwam…”
Kees Arntzen [Trouw] over “Der Sturm” van Frank Martin in de NPS Matinee o.l.v. Thierry Fischer [oktober 2008]

“...Rameau blijft een trouwe gast op de lessenaars van het Orkest van de Achttiende Eeuw. Terecht. Er zijn weinig ensembles die het instrumentale aandeel in Rameaus meesterwerk met zoveel elan vertolken dat zelfs prima zangsolisten er bij verbleken...” / “…De vier zangers brachten hun goed gezongen aria’s met een speels accent. Hoogtepunt was hun kwartet “Tendre amour”…”/ “…Rameau klonk fijnzinnig, met een beweeglijk Frans baroktimbre. Tenor Marcel Beekman paste hier naadloos in…”
Lonneke Regter [Volkskrant], René Peer [BN-De Stem] en Marjolijn Sengers [Eindhovens Dagblad] over concertreeks Les Indes Galantes Rameau met Orkest van de 18e Eeuw o.l.v.Frans Brüggen [september 2008]

“…Dirigent Jos van Veldhoven heeft als solisten geïnviteerd o.a. de tenor Marcel Beekman, nog steeds een beetje coming man, hier imposant met fraaie dictie en helder timbre…”
Muziektijdschrift Luister over de CD Beloved and Beautiful met de Nederlandse Bachvereniging [september 2008]

“…Van de vier versies die Bach vervaardigde van de Johannes Passion is die uit 1725 een geliefd alternatief voor de definitieve versie van twintig jaar later…Attractiever, want onbekender, is de aria “Zerschmettert mich, ihr Felsen und ihr Hügel” waarvan de aardschokkende thematiek zijn pendant vindt in steile chromatische wendingen…De geheel Nederlandse cast mag er wezen. Counter Maarten Engeltjes en tenor Marcel Beekman zijn van dezelfde statuur als Nico van der Meel…”
Frits van der Waa [Volkskrant] over de CD Johannes Passion Bach met Concerto d’Amsterdam o.l.v. Nico van der Meel op het label Quintone [september 2008]

“...Mit Freuden eil ich dem Tode entgegen - dit is de tekst van het vierde deel van Elmer Schönbergers “Dovemansoren”. Het staat op een cd die ik bemachtigde in het Muziekgebouw aan ‘t IJ en wordt gezongen door Marcel Beekman. Het wordt héél mooi gezongen door Marcel Beekman. En ik herinner me op slag weer Marcel Beekman, zingend de rol van Jezus in de Lucas Passie, een heel bijzondere gebeurtenis in HF 2008: de Lucas Passie van Calliope Tsoupaki. De zaal propvol, de bühne midden in de zaal, het publiek aan beide zijden. Een klein wonder, die muziek van Tsoupaki. De stem van Beekman: hoger en hoger, verliest zich in falset en komt daar weer wonderbaarlijk uit terug...Beekman zong ook even in de Commedia van Louis Andriessen en evoceerde daar Casella, een moderne avant-gardistische wat Satie-achtige componist; een muzikale jeugdherinnering van Andriessen die deze herinnering verbond met de 13e-eeuwse dichter/zanger Casella, jeugdvriend van Dante...”
Marijke Ferguson [tijdschrift Mens en Melodie] over door Marcel Beekman uitgevoerde composities van Elmer Schönberger, Calliope Tsoupaki en Louis Andriessen [augustus 2008]

“…Die Gesangspartien sind durch ihre extrem weite Tessitura und den vielen Melismen höchst anspruchsvoll. Alle leisteten Großartiges. Brillant, einfallsreich und stimmig setzte Nicola Raab die gruselige Oper auf der Werkstattbühne in Szene…”/ “…Die Männer werden über hundert Jahre alt, die Frauen “verwelken” sobald sie einen Erben in die Welt gesetzt haben…Die Topalović-Sippe gehört nicht zu jenen Artgenossen die man gerne als Nachbarn haben möchte…Die Komposition bietet sowohl einem Kammerensemble als auch den Stimmen beste Entfaltungsmöglichkeiten. Und während neben der klassischen Besetzung auch eine Okarina, eine Zurna oder Maultrommeln zum Einsatz kommen, dürfen die Sänger [vor allem Marcel Beekman als Laki] ruhig einen entfernten Jodelton mit einfließen lassen…”
Anna Mika [Neue Vorarlberger Tageszeitung] en Christa Dietrich [Vorarlberger Nachrichten] over “Eine Marathon-Familie” van Isidora Žebeljan o.l.v. Premil Petrović en in regie van Nicola Raab, Bregenzer Festspiele/Kunst aus der Zeit [augustus 2008]

“...Ravel noemde hem een ‘musicien d’avenir’ en dat is ook het epitheton waarmee Beers wordt aangeduid op de aan zijn werk gewijde dubbel-cd die onlangs bij Attacca is verschenen. Ravels karakteristieke handschrift siert zelfs de buitenkant van de verpakking, die tevens een mini-biografie van de hand van Lucas Vis bevat...Eén van de meest originele composities is het zestal ‘Oud-Nederlandsche’ liederen, waarin de archaïsche liedwijzen, zoetgevooisd neergezet door tenor Marcel Beekman, door de klavierspeler in vreemde, bitonale tinten worden gehuld...”
Frits van der Waa [Volkskrant] over de CD met werken van Jacques Beers op label Attacca [juli 2008]

“…Één van de hoogtepunten van het Holland Festival is nu al de Lucas Passie van Calliope Tsoupaki, die gisteravond haar wereldpremière beleefde in het Muziekgebouw aan ’t IJ. De Grieks-Nederlandse Tsoupaki liet zich voor dit werk inspireren door haar eigen wortels, die mede liggen in de Grieks-orthodoxe rite. Dit leidde tot een spannende compositie die de uitverkochte zaal geboeid hield, waarna het publiek uitbarstte in een minutenlange ovatie, want de Lucas Passie is een meesterwerk…Tenorsolist Marcel Beekman wist met zijn lyrische, geëxalteerde zanglijnen direct het hart te raken…Een ontroerende en innemende ervaring; dit stuk verdient wereldwijde erkenning…”
Thea Derks [www.radio4.nl] over de Lucas Passie/Calliope Tsoupaki met het Nieuw Ensemble o.l.v. Ed Spanjaard in het Holland Festival [juni 2008]

“…Tsoupaki’s werk begint met zware, grauwe muziek; een uur later volgt opluchting. Die opstijgende lijn werd versterkt door de combinatie van oosterse en westerse zangers. De Jezus-rol schreef Tsoupaki overtuigend op de stem en mogelijkheden van tenor Marcel Beekman, die zijn finest hour beleefde. Vaak gierend hoog kerfde hij zijn woorden doeltreffend in de ziel. Prachtig was het voorgezongen Onze Vader…” / “… De tenor Marcel Beekman vertolkte de rol van Jezus op kalme en expressieve toon. Zijn twee grote aria’s vormen het zwaartepunt van de passie…” / “…In het begin steken de uitheemse zangers erg iel af naast de westerse profs, vooral naast de stralende Christus van tenor Marcel Beekman…”
Jochem Valkenburg [NRC Handelsblad], Frederike Berntsen [Telegraaf] en Frits van der Waa [Volkskrant] over de Lucas Passie van Calliope Tsoupaki olv Ed Spanjaard, Holland Festival [juni 2008]

“…Verder komt Marcel Beekman tot echt zingen wanneer hij zich van bouwvakker ontpopt tot de neoklassieke componist Casella in een pastiche van oude muziek…”
Eddie Vetter [Telegraaf] over La Commedia [rol: Casella] van Louis Andriessen olv Reinbert de Leeuw, Holland Festival, Carré Amsterdam [juni 2008]

“…Watervlugge metamorfoses in meesterlijke Andriessen-operapartituur vol liedjes, bigbandswing en pure klankschoonheid…En dan was er nog Marcel Beekman die er onbeschaamd voluit een vroegrenaissancistische Andriessen-hit uitgooide…” / “…Andriessen is milder geworden, liefdevoller en zeker ook inventiever…Spreekt Jeroen Willems in de rol van de kwade Lucifer, dan wordt dat muziek…Marcel Beekman laat een prachtig geluid horen als Dantes vriend Casella…Claron McFadden laat als Beatrice in haar aria’s ontroerend mooie lange strakke lijnen horen…De grote openbaring is de Italiaanse Cristina Zavalloni…Werk van een componist wiens fantasie en vakmanschap uitstijgt boven de zo vaak gehanteerde grenzen tussen de genres…”
Anthony Fiumara [Trouw] en Hans Visser [Noordhollands Dagblad] over “La Commedia” van Louis Andriessen door De Nederlandse Opera/Holland Festival en het ASKO/Schönberg Ensemble o.l.v. Reinbert de Leeuw [juni 2008]

“...Julius Röntgen est une des figures majeures de la vie musicale hollandaise au cours de la période 1880-1930. La preuve en est fournie par ce “Faust” qui date des toutes dernières années de sa vie créatrice et dont l’enregistrement est une première mondiale. L’Orchestre Philharmonique des Pays-Bas se révèle être une formation de haut niveau sous la baguette attentive de David Porcelijn...À noter cependant: la délicieuse prestation du ténor Marcel Beekman dans le rôle du Paysan, qui, par sa vivacité et son côté frondeur, résonne comme un lointain écho du David des Maîtres-Chanteurs de Wagner...”
Dominique Joucken [Classica - Le Répertoire des CD de A à Z] over de CD van Röntgens “Faust” met het Orkest van het Oosten o.l.v. David Porcelijn [juni 2008]

“...Marcel Beekman singt den Evangelisten mit nie gehörter Gestaltungskraft: Er ist mit phänomenaler Ausdruckskraft,mit variablem Tenor in dramatisierenden Höhen und intensiver Phrasierung der überzeugender Prediger, der die Matthäus-Passion als ergreifend-gültige Erzählung zusammenhält...” / “...Wie klingt das Leid? Wie die Reue des Petrus in der Matthäuspassion, das zum klagenden Bogen geformte “Und weinete bitterlich”? Steven Sloane befragt Wahrhaftigkeit und Zeitlosigkeit der Musik. Ausgewiesene Spezialisten hat Sloane für die Matthäuspassion verpflichtet. Marcel Beekman trägt diesen Part als Evangelist mit hell strahlendem Tenor und gestaltet die Rezitative mit unmittelbarem Ausdruck...”
Prof. Franz R.Stuke [Opernnetz] en Ellisabeth Elling [Westfälische Anzeiger] over Matthäus Passion Bach in Konzerthaus Dortmund met Bochumer Symphoniker o.l.v. Steven Sloane [maart 2008]

“…Goede prestaties van Bernarda Fink en Wilke te Brummelstroete. En de wijze waarop Marcel Beekman de valse tongen mocht laten spreken in de aria “Geduld” toonde wel aan hoeveel belang Iván Fischer hecht aan de tekst…” / “…Ook de goede stemmen van Johannette Zomer, Wilke te Brummelstroete, Marcel Beekman en Geert Smits vielen op…”
Thiemo Wind [Telegraaf] en Roland de Beer [Volkskrant] over Matthäus Passion Bach met het Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Iván Fischer [maart 2008]

“...Haydn neemt in het Stabat Mater uitgebreid de tijd om zijn verhaal te vertellen en niet al zijn muzikale ideeën zijn even indrukwekkend. Koor, orkest en solisten maakten er desalniettemin een solide uitvoering van, waarbij de laatste aria van tenorsolist Marcel Beekman en de virtuoze tutti-finale toch veel goed maakten...”
Tom Ruijfrok [De Gelderlander] over Stabat Mater Haydn in Musis Sacrum Arnhem met Sinfonietta Amsterdam en het Nederlands Kamerkoor o.l.v. Klaas Stok [maart 2008]

“...Een sympathieke opname, rustig en beschouwelijk, met een uitstekende Nederlandse solistenbezetting. Deze tweede versie [1725] van de Johannes bevat enkele prachtige onbekende aria’s...”
Thiemo Wind [De Telegraaf] over de CD Johannes Passion met Concerto d’Amsterdam o.l.v. Nico van der Meel [februari 2008]

“...De emotionele diepgang van het werk kwam in deze uitvoering helemaal tot bloei, mede door de gevoelslading die tenor Marcel Beekman en alt Cécile van de Sant in hun partijen legden. Nadat de muziek weggestorven was in een zinderend, lang nagloeiend akkoord, was het onthaal van het volle Muziekcentrum terecht overdonderend...” / “...De Vriends opvatting van het Requiem klonk fel en vol contrasten. De solisten zochten in het begin nog naar balans, maar kwamen tenslotte tot een mooie eenheid. Deze avond klonk geen zoete Mozart: Jan Willem de Vriend sleepte iedereen met zijn krachtige aanpak mee...”
René van Peer [Eindhovens Dagblad] en Joke Veltman [BN-De Stem] over concerttournee Mozart Requiem met het Brabants Orkest o.l.v. Jan Willem de Vriend [januari 2008]

“...Interessant genoeg vielen bij de zangers juist de niet-Italianen op; Marcel Beekman die krachtig klonk in de sologedeeltes, en mooi mengde in de ensemblefragmenten...” / “...In de groep gerenommeerde Italiaanse solisten als Monica Piccinini, Luca Dordolo en Sergio Foresti viel de Nederlandse tenor Marcel Beekman geen moment uit de toon. En dat is een machtige prestatie als je werkt met een taalspecialist als Alessandrini...” / “...De kwaliteit en de kundigheid van de musici, het constant hoge energieniveau, het perfect passende samenspel tussen zangers en instrumentalisten; de volheid van klank die het ene moment stond als een haast tastbare zuil en het volgende als een speels ornamentje over het podium fladderde, het was alles van een ongekende, onaardse schoonheid. De muzikale pracht en praal had niet in betere handen terecht kunnen komen...”
Anthony Fiumara [Trouw], Bela Luttmer [Volkskrant] en Marjolijn Sengers [Eindhovens Dagblad] over Vesperae in Nativitate Domini van Monteverdi in tournee met de Nederlandse Bachvereniging o.l.v. Rinaldo Alessandrini [december 2007]

“...Tenor Marcel Beekman begeistert als Uriel durch große stimmliche Klarheit. Die drei Stimmen fügen sich in den Terzetten organisch...” / “...Auch die drei Solisten Violet Noorduyn [Sopran], Marcel Beekman [Tenor] und André Morsch [Bass] meisterten ihre Partien mit Bravour und steigerten sich im Laufe des Abends. Vor allem Uriels Rezitativ “Aus Rosenwolken bricht!” überzeugte in ihrer Zartheit. Am Ende des Abends gab es nicht enden wollenden Applaus, stehende Ovationen und eine Menge glücklicher Gesichter auf Seiten des Publikums und der Akteure...”
Christine Baro [RuhrNachrichten Bochum] en Stefanie Stüber [WAZ Bochum] over “Die Schöpfung”/Haydn met Bochumer Symphoniker o.l.v. Harry Curtis [november 2007]

“...Hoewel alle muziekstukken op de cd “Monsterkoffer” van dezelfde hand zijn, is ook deze collectie nogal heterogeen...Een vorstelijke afsluiting vormt “Dovemansoren”, waarin tenor Marcel Beekman op smartelijke teksten van Beethoven tot grote hoogten stijgt...”
Frits van der Waa [Volkskrant] over “Dovemansoren” van Elmer Schönberger op de cd “Monsterkoffer”, verschenen op het label Attacca [november 2007]

“...Na een flinke inzet in het Kyrie van de tenor Marcel Beekman, kwam sopraan Dominique Labelle met de solo die de keizerin placht te zingen...In het Agnus Dei van de Nelson Messe weerklonk grote ontroering van de vier solisten die eindigde in een passende slotnoot van de kerkklok...” / “...Het mooi op elkaar afgestemde solistenkwartet mocht voorgaan in de serene opening, waarna koor, orkest en kwartet gezamenlijk de avond besloten met een emotioneel geladen Dona nobis pacem...”
Rudolf Hunnik [Gooi- en Eemlander] en Jeanine Kramer [Leeuwarder Courant] over “De Keizerin zingt!” met missen van Joseph en Michael Haydn in een concertserie met de Nederlandse Bachvereniging o.l.v. Jos van Veldhoven [oktober 2007]

“ ...De drie cd's zijn zó afwisselend, dat het een lust is om ze in één keer integraal te beluisteren. Het mooie van dit drieluik is, dat er voor iedere soort luisteraar wat moois te horen is: de hardcore-trombonist zal misschien meer geïnteresseerd zijn in het werk van Eric Ewazen of de bewerkingen van Couperin en Debussy, terwijl ik zelf ook met veel plezier heb geluisterd naar nieuw werk van Martijn Padding [met een schitterende Marcel Beekman], Hans Koolmees of Jacob ter Veldhuis...”
Anthony Fiumara [Luister] over “And trees would sing” van Martijn Padding door Marcel Beekman en het New Trombone Collective op de CD “NEW” [juli 2007]

“ De poëzie van het Hooglied is onversneden liefdeslyriek. Met zijn muzikale weergave van deze verzen onderstreept de in Nederland werkzame Amerikaanse componist Jeff Hamburg de poëtische kracht ervan. De teksten worden sfeervol gelezen door beide acteurs; fluitiste Eleonore Pameijer en tenor Marcel Beekman doen met hun toegewijde vertolking de expressieve muziek van Hamburg alle eer aan. Aanbevolen!”
Henriette Posthuma de Boer [De Liedvriend] over de CD “Hooglied” van Jeff Hamburg [juni 2007]

“ Även fredagskvällens konsert i Tyska kyrkan var ett uttryck för festivalens franska tema, men här med ett program omfattande musik av släkten Couperin. Den förstklassiga Ensemble Pierre Robert spelade med krämiga gourmetklanger triosonator i italiensk stil av François Couperin och Marcel Beekman framförde med rak, men sonor tenorstämma motetter och Première Leçon de Ténèbres av samme tonsättare.”
Lars Hedblad [Svenska Dagbladet] over Couperin-programma in het Stockholm Early Music Festival [juni 2007]

“ Met een afgewogen programma rond Dietrich Buxtehude, de Noord-Duitse organist en componist die driehonderd jaar geleden overleed, heeft de Nederlandse Bachvereniging een geweldige slag geslagen. Vooral de vocale kwaliteit was uitmuntend zowel bij de solisten als bij het koor. Het solistenkwintet, gevormd door de jonge zangeressen Maria Keohane, Barbara Kozelj, Elisabeth Popien en de Nederlanders Marcel Beekman en Bas Ramselaar, spreidde evenwicht en klaarheid in dictie en expressie ten toon.” / “Onder leiding van Jos van Veldhoven tekenen het koor en orkest voor modeluitvoeringen. De vijf vocale solisten zingen zonder uitzondering op hoog niveau.”
Kees Arntzen [Trouw] en Thiemo Wind [De Telegraaf] over Buxtehude-tournee met de Nederlandse Bachvereniging o.l.v. Jos van Veldhoven [mei 2007]

“...Het verhaal van Arminio speelt zich af in het oude Rome en bevat een verwarrende hoeveelheid personages, waardoor geen van de zangers echt een hoofdrol heeft. Hun vocale kwaliteiten laten desondanks niets te wensen over. Lichtvoetigheid wordt geleverd door een paar harlekijnen, de alle kanten uitflitsende muziek van Biber, en de vindingrijke regie van Eva Buchmann. Zo is het een briljante vondst om een flink deel van de handeling te situeren in een Romeins badhuis, wat de triomfaria’s van de Romeinse legerleiders reduceert tot grootspraak van blote mannen met dikke buiken. Het valt nauwelijks uit te maken op welk punt het genie van Biber wordt overgenomen door de inventiviteit van De Vriend en consorten, maar dat doet niets af aan de briljante mix van barokke geest en eigentijdse vormgeving die deze Arminio kenmerkt...”
Frits van der Waa [De Volkskrant] over Arminio van Ignaz von Biber in een productie van het Combattimento Consort o.l.v. Jan Willem de Vriend in het Nederlands Kameroperafestival in Schouwburg Odeon, Zwolle [april 2007]

“...Voor een cd-productie zijn uiteraard de liederen het meest spraakmakende deel, en ze maken het verschijnen van deze productie meer dan waard. Een simpele, maar diepgevoelde lyriek doordrenkt deze liefdespoëzie die met hart en ziel door de beide uitvoerenden wordt bezongen. Als documentatie van een uiterst geslaagde theatrale conceptie is deze schijf met balsem en mirre geslaagd...”
Siebe Riedstra [tijdschrift Luister] over de cd HOOGLIED [april 2007]

“...Dirigent Jos Vermunt is er als eerste in geslaagd de Matthäus Passion en het Brabants Orkest bij elkaar te brengen...Speelde het orkest dit werk jaar in jaar uit verzorgd maar weinig bezield, deze keer klonk er warmte, souplesse en betrokkenheid in de klank door, was er al vrij snel na aanvang zelfs sprake van eenheid in beleving en presentatie. Vermunts opvatting is mild en duidelijk. Hij streeft naar transparantie en tegelijkertijd naar duidelijkheid in zinsbouw en uitdrukking...Tenor Marcel Beekman was als evangelist een voortvarend en boeiend verteller. Ook de andere solisten, sopraan Hanneke de Wit, alt Barbara Kozelj, tenor Bernard Loonen en de bassen Thomas Oliemans en Frans Fiselier [Christus] zongen mooi en met veel oprechte betrokkenheid...”
Marjolijn Sengers [Eindhovens Dagblad] over Bachs Matthäus Passion met het Brabants Orkest o.l.v. Jos Vermunt in Muziekcentrum Frits Philips, Eindhoven [april 2007]

“...Brüggens Johannes klinkt als één stuk, zonder noemenswaardige pauzes tussen de nummers en met een solistenbezetting die niet gericht is op markante individuele prestaties maar die net zo indringend bijdraagt aan het geheel als het Orkest van de Achttiende Eeuw, met zeer gedetailleerd spel met vaak wringende dissonanten. De goed vertolkte rollen van solisten zijn daarvan natuurlijke onderdelen. Alleen de tenor Marcel Beekman eist meer persoonlijke aandacht op...”
Kasper Jansen [NRC Handelsblad] over Bachs Johannes Passion met het Orkest van de Achttiende Eeuw o.l.v. Frans Brüggen in het Concertgebouw, Amsterdam [maart 2007]

“...Nell’esecuzione della “Passione seconde Giovanni” BWV 245 del sommo Bach ha dominato il carisma di Brüggen, l’alta e nobile sua figura ascetica...Non meno emozionanti l’arioso del tenore [“O mio cuore”]. Superlativi tutti gli interpreti, ma specialmente il soprano Nele Gramss, il contraltista Patrick van Goethem, il tenore Marcel Beekman e il basso Geert Smits. Tutti festeggiati a lungo...” / “...Gl’interpreti sono tutti straordinari, sia per l’intensità intima del canto che per la scioltezza del porgere. E allora il godimento è assicurato...Non sono da meno l’Evangelista di Markus Schäfer, il Gesù di Thomas Oliemans e Nele Gramss, soprano, Marcel Beekman, tenore, Geert Smits, basso...Successo trionfale con interminabili ovazioni...”
Luigi Bellingardi [Corriere della Sera] en Dino Villatico [la Repubblica] over Bachs Johannes Passion met het Orkest van de Achttiende Eeuw ol.v. Frans Brüggen in het Auditorium di Roma [maart 2007]

“...Der Radius sich entfaltender Expressivität blieb begrenzt, der musikalische Ausdruck diskret, überwiegend gedämpft, doch stets wohlkalkuliert und fein dosiert...Das Solistenensemble agierte überwiegend ansprechend und relativ einheitlich in dem Sinne, daß die Stimmen dezent instrumental geführt, allzu direkte Ausdrucksqualitäten also offenbar bewußt vermieden wurden. Der Applaus war herzlich...”
Harald Budweg [Frankfurter Allgemeine Zeitung] over Bachs Johannes Passion met het Orkest van de Achttiende Eeuw o.l.v. Frans Brüggen in de Alte Oper, Frankfurt [maart 2007]

“...Ik heb er moeite mee, hoe vindingrijk en ludiek Jan Rot soms ook in de weer is. Jammer dat in het begeleidende boekje niet de originele tekst is afgedrukt. Beekman slaat zich overtuigend en vooral op de intiemere momenten heel mooi door deze eigentijdse zomerreis heen, daarbij liefdevol ondersteund door Ernst Munneke...”
Henriette Posthuma de Boer [tijdschrift De Liedvriend] over de cd ZOMERREIS [maart 2007]

“...De Bachvereniging zong en speelde licht en transparant. Dirigent Van Veldhoven bracht veel leven in de muziek door tempovariatie. Sopraan Marieke Steenhoek was loepzuiver maar ook erg ongenaakbaar van klank; tenor Marcel Beekman was minder gepolijst maar liet meer nuances horen...”
Jochem Valkenburg [NRC Handelsblad] over “Der Tod Jesu” van Christian Ernst Graaf met de Nederlandse Bachvereniging o.l.v. Jos van Veldhoven in Vredenburg, Utrecht [februari 2007]

“...Puristen vinden het natuurlijk niks, maar laten zij zich niet al teveel illusies maken over de wijze waarop Schubert zèlf met zijn liederen omging: ze gingen veelal in première tijdens Schubertiades, muziekfeestjes in bierkelders of het achterzaaltje van een café. Beekman zingt de versie van Rot met liefde en toewijding, en wekt geen moment de indruk vocaal terughoudender te zijn dan bij de originele versie. Toegegeven, met de hertaling van Rot lijkt Schubert’s Zomerreis het prestige van de Grote Duitse Liedkunst verlaten te hebben, en in de kleinkunstcultuur terecht te komen. Maar dan wel behoorlijk sublieme kleinkunst...”
www.avro.nl/web/avro_cultuur over de cd ZOMERREIS [december 2006]

“...Marcel Beekman, un tenor de voz algo seca pero excelente expresividad de proyección y agilidad en la coloratura del aria número 41...”
Agustín Blanco [Mundo Clasico] over Bachs Weihnachtsoratorium met Les Arts Florissants o.l.v. William Christie in Barbican Hall, London [december 2006]

“…Dovemansoren van Schönberger is deels gebaseerd op teksten van Beethoven over zijn eigen doofheid. De beeldschone muziek noodt zeker tot groot luisteren, vooral dankzij de diep ontroerende vertolking van tenor Marcel Beekman…” / “… De tenor Marcel Beekman zong zijn rol van dove componist met een aangrijpende overtuigingskracht. Het Schönberg Ensemble onder leiding van Micha Hamel bevestigde met deze avond zijn internationale faam…”
Frits van der Waa [Volkskrant] en Bela Luttmer [Telegraaf] over Dovemansoren van Elmer Schönberger met het Schönberg Ensemble olv Micha Hamel, Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam [december 2006]

“... Christie’s ear for exceptional young soloists evidently remains as acute as ever... The Dutch tenor Marcel Beekman threw off the florid roulades of his arias in Cantatas II and IV with thrilling accomplishment...”
Bayan Northcott [The Independent] over Bachs Weihnachtsoratorium met Les Arts Florissants o.l.v. William Christie in Barbican Hall, London [december 2006]

“...De uitvoerenden begrijpen de teneur van Hamburgs werk uitstekend. Beekmans hoge zangstem klinkt zowel op de cd als tijdens de verkorte uitvoering op 12 november krachtig en trefzeker. Met zijn dragende stem weet hij op sublieme wijze met relevante dynamische variatie en bijpassend theaterspel vorm te geven aan de uitvoering...”
Irit van der Veldt [webmagazine 8Weekly] over de cd HOOGLIED [november 2006]

"...Ook sterk [en nieuw]...Marcel Beekman, liedzanger met subtiele tenorstem, is zelf de 'beekman' in Schuberts 'Zomerreis' of 'Schöne Müllerin' in een tekstversie van Jan Rot..." / "...Een categorie op zichzelf is 'Zomerreis', Jan Rots hertaling van Schuberts 'Die schöne Müllerin'. Tenor Marcel Beekman zingt het allemaal zeer netjes, maar door de vaak toch te leutige zinnen van Rot wordt dit specimen van tijdloze liedkunst in deze versie opeens oubollige kleinkunst. Of zou dat voor de Duitsers met de Duitse versie allang zo zijn?..."
Roland de Beer [De Volkskrant] en Erik Voermans [Het Parool] over de ZOMERREIS-cd [oktober 2006]

“...Voor de zeven hoofdrollen is een keur aan meest jonge zangers uitgenodigd. Zo is ook een glorierol weggelegd voor tenor Marcel Beekman als de oude voedster Berenice, die hij, dravend in wuivende rokken, een jeugdige charme geeft. Het enige bezwaar is dat hij met zijn vocaal machtsvertoon vrij hevig over zijn medezangers heenwalst...”
Frits van der Waa [Volkskrant] over L’Ipermestra van Francesco Cavalli met La Sfera Armoniosa in het Holland Festival Oude Muziek Utrecht [augustus 2006]

“...De cast is opvallend goed gekozen. Een sterrol was er voor ‘tenorino’ Marcel Beekman, die als voedster Berenice een hartveroverende vrouw neerzette: grappig, elegant, ontroerend en gewiekst...”
Joke Dame [Algemeen Dagblad] over L’Ipermestra van Francesco Cavalli met La Sfera Armoniosa in het Holland Festival Oude Muziek Utrecht [augustus 2006]

“...De cast is uitstekend samengesteld. Tenor Marcel Beekman mag zich uitleven in de bewust detonerende travestierol van Berenice. Je kunt van zijn narrenfunctie houden of niet, hij is in elk geval voortreffelijk getypecast...”
Jochem Valkenburg [NRC Handelsblad] over L’Ipermestra van Francesco Cavalli met La Sfera Armoniosa in het Holland Festival Oude Muziek Utrecht [augustus 2006]

“...Wat Rot zich ook veroorlooft in zijn hertaling, die bij vlagen zelfs de gedaante aanneemt van een compleet nieuwe berijming, of zich vermeit in historische en theologische commentaren, één ding staat voorop: ze bekt geweldig. Daarvoor was natuurlijk ook de ganse schaar aan uitvoerenden medeverantwoordelijk...Hoe kundig en gewetensvol de zangers en de musici van het Residentie Orkest zich onder Jos Vermunt ook aan hun taak wijdden, toch was hun vertolking in muzikaal opzicht niet van het hoogste niveau. Stralende uitzondering was tenor Marcel Beekman, die als Evangelist [hier “Verteller”] alle anderen moeiteloos ontsteeg...”
Frits van der Waa [Volkskrant] over de Mattheuspassie van J.S. Bach, hertaald in het Nederlands door Jan Rot met het Residentie Orkest in de Dr. Anton Philipszaal, Den Haag [april 2006]

“Maar bovenal werd de uitvoering gedragen door tenor Marcel Beekman, die een dubbelslag sloeg door zowel de evangelist als de tenoraria’s te zingen. En Beekman is een levend voorbeeld van hoe een zanger als een topsporter met zijn stem dient om te gaan. De bij pedagoge Margreet Honig gevormde stem van Beekman gedraagt zich louter natuurlijk en de helderheid is als karakteristiek niet gekunsteld maar is steeds professioneel gesteund. Daarnaast wist hij buitengewone aandacht te vestigen op zijn evangelistenaandeel, dat boeiend verhalend en expressief opgebouwd werd.”
Jos Ruiters [Alkmaarsche Courant] over Johannes Passion met Orkest van de 18e Eeuw, Concertgebouw, Amsterdam

“Beekman toont zich een echte liederzanger met veel gevoel voor intimiteit en subtiele details. Zijn dictie is voorbeeldig.”
Rinus Groot [Haarlems Dagblad] over Engels liederenrecital, Gemeentehuis, Bloemendaal

“In drie Fauré-liederen exposeert Marcel Beekman zijn perfect getrainde tenor, die in een gerieflijke glijvlucht door de registers zweeft. Sluit je ogen en je hoort in een lied als Debussy’s Beau Soir de gedegen interpreet die over alle techniek beschikt om zijn gedachten in daden om te zetten.”
Margaretha Coornstra [De Stentor] over Frans liederenrecital, Odeon, Zwolle

“When performed and recorded as beautifully and sensitively as they are here, Du Mont’s plangent harmonies and dissonances reach into the listener’s heart with sensuous clarity. Indeed, these newcomers are near-perfect performances by an ensemble ideal for such ravishing music, and who, in Marcel Beekman, have an haute-contre of striking quality.”
Lindsay Kemp [Gramophone] over Henry Du Mont-CD “Grand Motets pour la chapelle de Louis XIV au Louvre”, Ensemble Pierre Robert

“Judging by the qualities the less ubiquitous Marcel Beekman demonstrates in a beautifully executed No 164, he would have been a better first choice throughout.”
Jonathan Freeman-Attwood [Gramophone] over Bach Cantatas-CD’s, Netherlands Bach Collegium

“Bovendien heeft Brüggen nooit betere solisten gehad. Vooral de uitvoering van het “Domine Deus” met de tenor Marcel Beekman was een wonder.”
Aad van der Ven [Haagsche Courant] over Hohe Messe met Orkest van de 18e Eeuw, Vredenburg, Utrecht

“Van de solisten maakte de tenor Marcel Beekman de meeste indruk, met prachtige tekstbehandeling en indrukwekkende projectie van zijn stem in de lastige akoestische ruimte van de Grote Kerk. Hij toonde aan een over verscheidene maten aangehouden toon tot grote schoonheid te kunnen laten opbloeien.”
René de Cocq [Deventer Dagblad] over Bach Cantates met Netherlands Bach Collegium, Lebuïnuskerk, Deventer

“De aarzelende en magische inleiding tot “Comfort ye my people” klonk subliem, prachtig opgepikt door tenor Marcel Beekman”
Peter van der Lint [Trouw] over Messiah met de Nederlandse Bach Vereniging, Westerkerk, Amsterdam

“Deze Messiah staat als een huis, geschraagd door steunberen als de altijd bedrijfszekere klaroenstem van tenor Marcel Beekman”
Frits van der Waa [Volkskrant] over Messiah met de Nederlandse Bach Vereniging, De Doelen, Rotterdam

“Wach auf, wach auf! schallt es durch die Schlosskirche. Mit rotem Kopf schreckt der Eingenickte hoch, ist plötzlich wieder hellwach und verfolgt mit wachsendem Interesse woher der Weckruf kommt. Er stammt von Marcel Beekman, einem herausragendem Tenor. Beekman singt die schwierigsten Koloraturen mit der Strahlkraft einer Trompete und mit der Leichtigkeit einer Blockflöte.”
Oliver Hasenzahl [Stuttgarter Zeitung] over Duitse barokcantates met Musica Antiqua Köln, Schlosskirche, Stuttgart

“This recording has some very good points. Evangelist Marcel Beekman is excellent, and he definitely joins the ranks of those rare singers who can give the appropriate feeling and emotion to this role”
Kirk McElhearn [Classical Reviews] over Johannes Passion CD, Netherlands Bach Collegium

“De tenor Marcel Beekman zingt en speelt een prachtige rol als Jona. Eigenlijk is hij niet eens zo dwars. Deze Jona is eerder in zichzelf gekeerd, zoveel mogelijk afgewend van de wereld en van de hemel. Die existentiële eenzaamheid krijgt tegen het slot een nieuw-testamentische uitbeelding. In de symbolische sleutelscène, een imitatio Christi, staat Jona daar alsof hij Jezus aan het kruis is, verraden door de wereld, verlaten door God de vader.”
Kasper Jansen [NRC Handelsblad] over de opera “Jona” van Willem Breuker, Theater Carré, Amsterdam

“But the stand-out piece is definitely Czar Peter’s Creation for tenor [Marcel Beekman] and tape. Based on a few strophes from a poem by famous Russian poet Alexander Pushkin [an ode to St. Petersburg] the piece irradiates with a stark grandeur dominated by Beekman’s soaring voice” …”Czar Peter’s Creation is a chapter apart. What seemingly appears as a spooky dirge, finally becomes a glorious homage to beloved Peter the Great and the magnificent city of St. Petersburg. The inner strength of Marcel Beekman’s voice leads the electronic components as a wise shepherd throughout this aural jungle, like a sweet mermaid surrounded by eerie but endearing fogs.”
François Couture [All Music Guide] en Rene Atilio Araya [Extraco Revoltijo] over CD “Czar Peter’s Creation”, compositie van Roderik de Man

“El tenor, Marcel Beekman, es un lírico-ligero, de voz muy bien trabajada: homogénea, de timbre intenso, flexible [por ejemplo, melismas del aria de la Segunda Cantata]; es un cantante idóneo para este repertorio.”
Julio Andrade Malde [Mundo Clasico] over Weihnachtsoratorium met Orkest van de 18e Eeuw, Palacio de la Ópera, La Coruña

“Fue el tenor Marcel Beekman la gran sorpresa de la noche; una voz de timbre hermoso y claro, muy lírica, espectacular en las agilidades. Su sensibilidad a la hora de recrear el texto redondeó una actuación memorable.”
Fernando López Vargas-Machuca [Mundo Clasico] over Weihnachtsoratorium met Orkest van de 18e Eeuw, Teatro Villamarta, Jerez de la Frontera

“Marcel Beekman zong na de pauze als Damon opvallend elegant en elastisch” … “Onder de zangers, waarvan de meesten twee of drie rollen vertolken, schittert onder andere vooral tenor Marcel Beekman met flonkerende fiorituren.”
Mischa Spel [NRC Handelsblad] en Frits van der Waa [Volkskrant] over “Les Indes Galantes” met Orkest van de 18e Eeuw, Stadsschouwburg, Utrecht

“Ook de première van “Kumi, ori!” stond in het teken van de ongedwongen welluidendheid. In lange, klaaglijke lijnen drappeerde tenor Marcel Beekman zijn smetteloze en krachtige stemgeluid over een degelijk geïnstrumenteerd orkestraal fond” … “De nieuwe cantate “Kumi, ori!” [“Sta op, geef licht!”] voor tenor en orkest lijkt nog het meest op een orkestraal uitgewerkte joodse gebedsdienst met Marcel Beekman in de rol van rotsvaste cantor.”
Kees Arntzen [Trouw] en Ernst Vermeulen [NRC Handelsblad] over “Kumi, ori!” van Jeff Hamburg met Nederlands Kamerorkest, Concertgebouw, Amsterdam

“Zo is het de vraag of “La vie du Sieur Dalibray” niet eigenlijk uit twee cycli bestaat. Acht liederen met een duur van een half uur zijn gewoonweg te veel en te eenvormig, niet alleen voor de luisteraar, maar vooral ook voor de tenor van dienst. Het regent er hoge a’s en b’s, om van de enkele genadeloze hoge c nog maar te zwijgen. Met hoeveel gemak Marcel Beekman zich ook in de hoogste regionen beweegt, hij moet Escher bij vlagen hartgrondig vervloekt hebben. Toch ken ik geen andere Nederlandse zanger van zijn generatie die ondanks de technische tour de force zoveel lyriek en zoveel intimiteit in deze liederen had weten bloot te leggen. Beekman maakt van lied nummer drie, “S’il faut, ô miserable amant”, de mooiste introductie die je je zowel tot de cyclus als de cd kunt wensen.”
Elmer Schönberger [Vrij Nederland] over CD Rudolf Escher – Complete Songs

“Beekman, die zijn muziekcarrière al als jongenssopraan begon, trekt je moeiteloos mee in de donkere diepten van het verlangen, om even makkelijk als een leeuwerik op te klimmen tot de registers van de kopstem” … “Fluit en tenor cirkelen om elkaar heen, schuren langs elkaar, bootsen elkaar na. Zo fungeren ze als gesprekspartners, als klinkende verlengstukken van de bruid en de bruidegom uit het Hooglied. Beekman schakelt heen en weer tussen warme lyriek en ingetogen introspectie.”
Hans Oranje [Trouw] en Winand van de Kamp [Haarlems Dagblad] over “Hooglied” van Jeff Hamburg, De Toneelschuur, Haarlem